Thursday, October 27, 2011

IMAHE


                “I’m sorry” umiiyak na sinabi ni Jane.
                “Bakit?”
                “Mark, hindi ako yung tamang babae para sa’yo”
                “Nakikipaghiwalay kaba sakin?”
                “Sorry talaga”
                “Jane, wag mong gawin ‘to, mahal na mahal kita...”
                Hindi pa man tapos magsalita si Mark ay pinutol na ang usapan nila sa cellphone. Dumeretso agad si Jane sa banyo. Hanggang doon ay wala pa rin tigil ang kanyang pag-iyak. Tinodo nya ang bukas ng gripo. Hinubad nya ang kanyang mga suot. Kahit hindi pa puno ang timba ay sumalok agad sya ng tubig at ibinuhos sa kanyang katawan. Gigil na gigil nyang kinuskos ang kanyang balat.
                “Napakarumi kong babae...”

                Nag-ring ang cellphone ni Jane.  Si Anna ang tumatawag. Inisip nya kung sasagutin nya pa ba ito o hahayaan nya lang mag-ring. Kaso baka may importanteng sasabihin kaya’t sinagot nya na lang.
                “Jane?”
                “Anna”
                “May something ba? Sabi ni Mark nakipaghiwalay ka daw sa kanya”
                “Anna...”
                “Dear, ano ba yon? Baka may maitutulong ako?”
                Biglang umiiyak si Jane.
                “Tell me, handa akong makinig”
                “Anna, ibinenta ko yung pagkababae ko”
                Nabigla si Anna sa narinig. Hindi agad sya nakapagsalita.
                “Jane, ayaw kitang husgahan, pero bakit?
                “Kailangan ko ng pera. Gusto kong magaral. Akala ko after that wala na. Pero ngayon, ang dumi-dumi ko...”
                Lalong tumindi ang pagiyak ni Jane. May iba pa syang mga sinasabi ngunit hindi na maintindihan dahil sa kanyang paghagulgol.
                “Okay, calm down, calm down...”
                Hinintay ni Anna na medyo tumigil ito sa pagiyak.
                “Jane, sino yung lalaki?”
                “Hindi ko alam kung pwede kong sabihin. Sabi nung bakla dapat confidential ‘to”
                “Sinong bakla?”
                “Yung nagbugaw sakin”
                “Shit Jane, bestfriend mo ako. Wala ka bang tiwala sakin?”
                “Hindi naman sa ganon pero... pero... sige, ang totoo si Mayor yung lalaki”
                “What!”              
                “Sobrang nagsisisi ako Anna. Anong dapat kong gawin?”
                “Nangyari na ‘yon. Hindi mo naman pwedeng kasuhan ng rape dahil hindi ka naman ni-rape. Linggo naman bukas, magsimba tayo. Humingi ka ng tawad. Sa tingin ko ‘yon ang pinakamaganda mong gawin para sa sarili mo”
                “Nakakahiya...”
                “Sa Kanya ka pa ba mahihiya?”
                “Anna, salamat at nandyan ka...”

                Kinabukasan, taimtim na nagdadasal si Jane sa bandang likuran. Ganon ata talaga kapag pakiramdam mong makasalanan ka, gusto mong sa likuran ng simbahan umuupo. Halos hindi na iniintindi ni Jane yung mga sinasabi ng pari, basta hingi lang sya ng hingi ng kapatawaran.
                Lumipas ang isang oras at natapos ang pinakapaksa ng pari. Bigla namang nabanggit nito ang tungkol sa lumalawak na prostitusyon.
                “May pagkukulang ang maraming mga magulang kaya’t nangyayari ito. Ngunit hindi lamang sa mga magulang nagtatapos ang lahat. Kailangan natin ng suporta ng gobyerno. Kailangan natin ng mga taong nasa pwesto na lalaban dito. Kaya naman ako’y lubos na nagpapasalamat ng sabihin sakin ng ating butihing Mayor na handa syang labanan ito” sabi ng Pari sabay turo kay Mayor.
                Tumayo si Mayor at kumaway-kaway sa mga tao. Nakaupo pala ito sa bandang harapan ng simbahan.  Nagpalakpakan ang mga tao. Makikita sa kanyang proud sya sa kanyang hangarin.  Makikita sa kanyang proud syang lalaban nya ang prostitusyon.

Thursday, October 20, 2011

KASAL


                   “Oh bakit mukhang malungkot ka Klariza, hindi ba dapat masaya ka dahil ito ang araw ng iyong kasal?”
                Nagbigay na lamang ng pilit na ngiti ang dalaga sa naglalagay ng make-up sa kanya. Hindi masaya si Klariza. Hindi nya mahal ang lalaking pakakasalan nya. Pinilit lamang sya ng kanyang mga magulang na pakasalan ito dahil mayaman ang pamilya ng lalaki.
                “Kamusta na ang mapapangasawa ko?” tanong ni Gerome pagpasok sa kwarto kung saan inaayusan si Klariza.
                 “Nako Sir, hindi nyo pa dapat makita ang mapapangasawa nyo, malas po yon”
                “Hindi ako naniniwala sa mga pamahiin” sagot ni Gerome. “Manang, pwede bang iwanan nyo muna kami ni Klariza. May sasabihin lang ako sa kanyang mahalaga”
                Lumabas ang babae upang makapagusap ang dalawa.
                “Ngumiti ka nga!”
                “Bakit ako ngingiti eh hindi naman ako masaya”
                “Bahala ka kung anong gusto mo. Pero gusto ko lang sabihin sa’yo na kung inaasahang mong pupunta mamaya si Vic para pigilan ang kasal, kalimutan mo na yon. Hindi sya darating. Binayaran ko sya ng isang milyong piso para kalimutan ka. Tinanggap nya yon. Balita ko lumuwas na sya patungong Maynila. Nakakatawang isipin na may katumbas na presyo ang pagibig nya sa’yo”
                “Hindi totoo ang sinasabi mo”
                “Totoo ang sinasabi ko. Kaya kalimutan mo na sya. Pagaralan mo na akong mahalin dahil ako na ang mapapangasawa mo”
                Pagkatapos magusap ay iniwan na ni Gerome si Klariza sa kwarto. Umiyak ang dalaga. Hindi sya makapaniwa sa kanyang narinig.
                Dumating na ang oras para magisang-dibdib sila Klariza at Gerome. Habang dinaraos ang kasal ay patuloy na umaasa si Klariza na darating si Vic at pipigilan ito. Ngunit natapos ang kasalan at walang Vic na nagpakita. Marahil tama si Gerome, may katumbas nga na halaga ang pagibig nito sa kanya.

                Kinagabihan, habang nagpapahangin si Klariza sa hardin nila Gerome ay may tumawag sa kanyang pangalan. Pamilyar ang boses na yon. Hindi sya pwedeng magkamali, boses yun ni Vic. Tumingin-tingin sya sa paligid. Sa likod ng istatwang anghel ay nakita nyang nagtatago si Vic. Nilapitan nya ito.
                “Klariza, sumama ka na sakin, lumayo na tayo dito”
                “Vic, hindi ko na yon magagawa, kasal na ako kay Gerome”
                “Pero hindi mo sya mahal, ako ang mahal mo, at mahal naman kita”
                “Kung mahal mo ako, dapat hindi mo tinanggap ang isang milyong ibinigay sayo”
                “Ano? Wala kong tinanggap na isang milyon”
                “Pero wala ka pa ring ginawang paraan para maitakas ako o pigilin ang kasal. Tapos na ang lahat Vic. May asawa na ako. Patawad”  naiiyak na sinabi ni Klariza sabay patakbong bumalik sa bahay nila Gerome.
                Sa loob ng bahay, nang makita ni Klariza si Gerome ay agad nya itong sinampal.
                “Niloko mo ako” sabi ni Klariza. “Ang sabi mo binayaran mo si Vic ng isang milyon para layuan ako, pero ang totoo ay hindi nya pala ako pinagpalit sa pera”
                “Sino nagsabi sa’yo nyan?”
                “Nakausap ko si Vic kaya alam kong nagsisinungaling ka”
                “Kelan mo sya nakausap?”
                “Kanina lang”
                “Hindi yon maari, nung isang araw ko pa sya pinatay”
Books & Literature - Top Blogs Philippines