Friday, November 28, 2014

PEYSBUK

           

          Masaya si Marlon na makita ang mga larawang ipinost ng kanyang nanay sa Facebook. Ito kasi ang laruan na ireregalo sa kanya sa kanyang kaarawan. Si Batman ito. Sa ibang bansa nagtatrabaho ang kanyang nanay kaya’t madalas internet ang ginagamit nilang paraan ng pag-uusap. Subalit ang saya na kanyang naramdaman ay panandalian lamang. Mas nanaisin niya pa ring makapiling ang kanyang nanay kumpara sa mga gamit na ipinapadala nito.
          Pagpasok sa eskwelahan ay ibinida ni Marlon sa kaklase niyang si Ben ang laruang Batman na kanyang matatanggap. Ito kasi ang paborito niyang superhero.
          “Sobrang ganda ng matatanggap kong Batman” sabi ni Marlon. “Tsaka imported ‘yon kaya siguradong mahal ang bili ng nanay ko doon”
          “Talaga? Bakit mayaman ba ang nanay mo?” tanong ni Ben.
          “Hindi naman pero nagtatrabaho siya sa ibang bansa
          “Eh paano mo nakita yung laruan?”
          “Pinakita niya sakin sa Skype at sa Facebook”
          “Talaga, may Facebook ka rin pala? Hindi pa tayo friends ah”
          “Laro tayong Dota mamaya pagkatapos ng klase tapos ia-add kita”
           Matapos ang kanilang klase ay dumiretso sila sa internet café na isang kanto lamang ang layo mula doon. Malapit lamang ang kanilang mga bahay sa paaralan kaya’t pareho silang hindi na sinusundo. Nalibang sila sa paglalaro ng Dota kaya’t nalimutan nila ang tungkol sa Facebook. Naalala lamang nila ito nang ilang minuto na lamang ang nalalabi sa kanilang oras. Mabuti na lamang at na-add pa nila ang isa’t isa. Bigla namang dumating ang tatay ni Ben sa internet café at siya’y sinundo. Kanina pa pala siya hinihintay sa kanilang bahay. Nakalimutan na nitong mag-logout sa Facebook sapagkat natakot ito nang makita ang kanyang tatay. Bago naman tuluyang maubos ang oras ay pinakialaman ni Marlon ang Facebook account ni Ben.
          “SECRET LANG MGA FRIENDS PERO CRUSH KO TALAGA SI DANIEL PADILLA!” inilagay na status ni Marlon gamit ang account ni Ben.
               
          Kinabukasan, pagdating ni Ben sa kanilang klase ay pinagtatawanan siya ng iba.
          “Crush mo pala si Daniel Padilla” sabi ni Jennifer. “Bakla ka pala Ben”
          “Hindi ah! Lalaki ako! Sinong nagsabi niyan sa inyo?”
          “Ikaw kaya nagsabi noon. Status mo kaya ‘yon sa Facebook” sabat naman ni Melvin.
          “Hindi naman ako nag-post ng ganon!” pilit ni Ben. “Wala naman akong pinost na ganon kahapon diba Marlon?”
          “Malay ko” sagot ni Marlon. “Hindi ko naman nakita kung nag-status ka pa kasi nag-time na tayo bago ka pa umalis kahapon sa internet café. Baka na-hack yung Facebook mo”
          “Oo nga, baka na-hack nga ako. Nakakainis naman”
          “Huwag ka nang magkunwari Ben, crush mo naman talaga si Daniel Padilla eh” pang-aasar ni Melvin.
          Umamba na si Ben kay Melvin dahil naasar ito. Mabuti na lamang at dumating ang kanilang guro kaya’t napigilan ang kanilang pag-aaway.
          “Madali palang lokohin itong si Ben” naisip ni Marlon.

          Pag-uwi ni Marlon sa kanilang bahay ay binuksan niya ang kanyang Facebook account. May mensahe doon ang kanyang nanay.
          “I love you anak. Miss na miss na kita. Sana lagi mong ginagawa ang mga assignments mo. God bless”
          Imbes na matuwa ay nalungkot lamang siya sa kanyang nabasa. Gusto niya sanang nasa tabi niya ngayon ang kanyang nanay. Lalo na’t iba ang pag-aasikaso nito kumpara sa kanyang tatay. Upang mawala ang kanyang lungkot ay naisip niyang gumawa na lamang ng pekeng Facebook account. Kate Santos ang ipinangalan niya dito. Naghanap siya ng mga litrato ng magandang babae sa internet. Ginamit niya ang isa sa mga ito bilang profile picture. Ang iba naman ay inupload niya sa isang album. Matapos ‘yon ay hinanap niya ang account ni Ben at inadd ito.

          Ipinagmamalaki ni Ben na mayroong magandang babae ang nag-add sa kanya sa Facebook. Hindi naman siya pinaniniwalaan ng iba.
          “Meron talaga. Gusto mo ipapakita ko sa’yo mamaya”
          “Sige ba” pagpayag ni Marlon. “Basta bibilisan lang natin para makauwi agad tayo. Baka hanapin ka ulit ng tatay mo”
          “Kalahating oras lang tayo”
          Matapos ang klase ay muling dumiretso ang dalawa sa internet café. Isang computer lamang ang kanilang nirentahan. Binuksan ni Ben ang kanyang Facebook account. Agad nitong ipinakita si Kate Santos. Pilit namang pinipigilan ni Marlon ang tumawa. Masaya siyang naloko niya na naman si Ben.
          “Grabe, ang ganda naman niyang nag-add sa’yo”
          “Sabi ko sa’yo eh”
          “Paano na yan? Pwede ka na bang magka-girlfriend?”
          “Hindi pa. Pero kakaibiganin ko pa rin”
           “Nakakainggit ka naman” pangbubuyo ni Marlon. “Sana may mag-add din saking ganyan kaganda”
           Kitang-kita ang pagmamalaki sa mukha ni Ben.
           Sa araw-araw, kung ano-anong mensahe ang ipinapadala ni Marlon kay Ben gamit ang account na Kate Santos. Paniwalang-paniwala naman ito. Lagi niyang bukambibig sa lahat ang tungkol dito.
           Isang araw, nagulat na lamang si Marlon sa nabasa niyang mensahe sa Facebook mula sa kanyang nanay.
            “Anak, natanggal ako sa trabaho. Kinasuhan pa ako ng amo ko dahil ninakawan ko daw sila. Pero hindi ‘yon totoo. Ngayon ay nakikitira ako sa isang pamilyang Pilipino dito upang magtago. Sabihin mo naman sa tatay mo na magpadala ng pera sa account na 5646-9393076 para makauwi na ako sa Pilipinas. Wala na akong pera dito. Wag niyo na akong tawagan sa telepono ko kasi kinuha nila ito”               
            Kabadong-kabado si Marlon sa kanyang nabasa. Agad niya namang tinawag ang kanyang tatay at pinabasa ang mensahe. Nataranta ito. Pinagtitignan nito ang kanyang mga ATM cards. Nang makita niya na ang lahat ay sinabihan nito si Marlon na pupunta sila sa banko. Subalit bago pa sila umalis ay sinubukan muna nitong tawagan ang cellphone ng kanyang nanay. Makalipas ang ilang segundo ay bigla na lamang itong umiyak. Nasagot kasi ito ng kanyang nanay at sinabing wala siyang inilalagay na ganoong mensahe sa Facebook. Doon nila naisip na malamang ay na-hack ang account nito ng mga sindikato. Masaya si Marlon na malamang nasa mabuting kalagayan ang kanyang nanay. Subalit galit siya sa mga taong nangloloko na gumamit sa Facebook account nito. Bigla niya na lamang naisip ang ginagawa niya kay Ben. Hindi niya man ito hinihingan ng pera subalit pinaglalaruan niya ang kalooban nito. Doon din ay nagdesisyon siyang ide-deactive niya na ang account na Kate Santos. Hiniling naman nila sa kanyang nanay na gumawa na lamang ng bagong Facebook account at ingatan ang password nito. Nagpapasalamat na lamang si Marlon na nagagamit nila ang mga website na katulad nito upang magkausap. Nangako siya sa kanyang sarili na hindi niya na ito gagamitin sa panloloko ng iba. Hindi man nito matutumbasan ang pakiramdam ng pagiging magkasama subalit kahit papaano’y naiibsan nito ang lungkot at nababawasan ang kanilang pag-aalala.
                 

    
Ito ay aking lahok sa Saranggola Blog Awards 6




Friday, May 9, 2014

ANG ALAMAT NG MONOPOD

     Noong unang panahon, sa malayong bayan ng Wakwak Village, ay may conyo kid na nagngangalang Mae Kaya. Galing sa states si Mae Kaya at ngayon lamang nakabalik ng Pilipinas in like forever. Nagmamadali siyang tumakbo sa bakuran pagkauwi sa kanilang mansyon. Doon ay may nakita siyang puno ng santol. Naisip niyang sungkitin ang mga bunga nito. May nakita siyang mahabang stick sa lupa at some straw (yung pinapangtali sa balikbayan box at hindi yung sa softdrinks, digs?). Sa kasamaang-palad ay wala siyang makitang maaaring itali sa dulo. Sinubukan niyang ilagay ang kanyang Jimmy Choo shoes subalit hindi ito effective. Dahil doon ay naisip niyang ilagay ang kanyang Nikon D700 camera. Naging mabuti naman sa kanya ang tadhana at isa-isang nahulog ang mga bunga sa tulong nito. Panay ang smile niya sa bawat bungang nahuhulog. Nang matapos na siya sa panunungkit ay namalayan niyang nakakuha pala ng selfies ang camera. Sakto pa sa mga moments na naka-duck face siya, kunwari stolen shot at iba pang pose. Malamang ay nag-take ng shots ang camera sa bawat pagkakataong nababangga ng bunga ang button. Na-elibs si Mae Kaya sa nangyari. Agad siyang tumungo sa Intellectual Property Office chever at ipinarehistro ang produkto. Agad naman itong ibinenta ng CDR-King. Isa sa mga customers ang nagsabi na "pabili nga po ng monopod". Doon na ito nagsimula. End.
Books & Literature - Top Blogs Philippines