tag:blogger.com,1999:blog-60734434753177787612024-03-13T00:06:35.459-07:00makatang samuraiwashi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-5446085359580852692017-10-11T02:08:00.001-07:002017-10-11T02:25:11.683-07:00PUSONG BATO<div class="MsoNormal">
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Noong unang
panahon, noong wala pang kuryente at hindi pa uso ang telebisyon, ang mga tao
ay nakatira lamang sa loob ng kweba. Sila ang mga taong-bato. Dahil wala pang
mga de-kuryenteng kasangkapan, nililibang nila ang kanilang sarili sa
pamamagitan ng pagsayaw at pag-awit.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Sa mga mang-aawit, ang pinakamahusay
sa lahat ay si Pogpog. Napakaganda ng kanyang tinig. Ang pakikinig dito ay
nakakagaan ng loob na parang tunog ng pag-agos ng batis o pag-awit ng mga ibon
sa umaga. Napakaamo rin ng kanyang mukha. Kaya gayon na lamang ang paghanga sa
kanya ng karamihan. Dahil wala pang pera noong mga panahong iyon, binibigyan
siya ng prutas, gulay, isda at karne sa tuwing matatapos ang kanyang
pagtatanghal. Nakatira siya sa pangalawa sa pinakamalaking kweba sa buong
mundo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ang nagmamay-ari ng pinakamalaking
kweba ay si Uga. Siya ang pinuno ng mga taong-bato. Siya rin ang pinakamayaman
sa buong mundo. Naniniwala ang mga taong-bato na walang papantay sa taglay
niyang katalinuhan. Kaya naman hinahangaan at pinagkakatiwalaan siya ng
karamihan. Bilang pinuno, sa kweba niya itinatago ang ikatlong bahagi ng lahat
ng prutas, gulay, isda at karne na makukuha ng mga taong-bato. Ayon kay Uga,
siya ang mamamahala ng lahat ng ito upang kapag dumating ang tag-ulan ay may
sapat pa ring kakainin ang lahat. Ngunit lingid sa kaalaman ng mga taong-bato
ay kinakain lamang ng pamilya ni Uga ang imbak ng pagkain. Ito ang dahilan kung
bakit mataba ang lahat ng miyembro ng kanyang pamilya.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Isang gabi, inimbitahan ang lahat na
makisaya sa kaarawan ni Uga. Ipinakatay ang pinakamalulusog na baka upang
ihanda at pinabiyak ang napakaraming buko upang mayroong masarap na maiinom ang
mga panauhin. Nasasabik na ang lahat sa kanilang kakainin subalit ang
pinakainaabangan nila ay ang mahuhusay na pagtatanghal. Siyempre, lalong-lalo
na ang pag-awit ni Pogpog. Hindi matapos-tapos ang pasasalamat ng mga
taong-bato kay Uga sa pag-oorganisa ng ganito kalaking kasiyahan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ang unang nagtanghal ay si Aku-aku.
Tumayo siya malapit sa siga upang siya’y makita ng lahat. Napakaganda ng
kanyang tinig. Nagpalakpakan ang mga taong-bato.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Aku-aku galing. Aku-aku husay,”
papuri ng isa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Nakaramdam ng inggit si Pogpog
habang nanonood sa isang tabi at hinihintay ang kanyang pagkakataong magtanghal.
Kumuha siya ng putik at ipinukol ito kay Aku-aku. Tinamaan ito sa mukha.
Nagtawanan ang mga taong-bato sa kanyang itsura. Umiiyak na umuwi si Aku-aku sa
kanilang kweba dahil sa kahihiyan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Sama gawa Pogpog,” sabi ng batang
lalaking si Litlit.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Pogpog hindi sama. Siya aking
idolo,” pagtutol naman ng isang tagahanga ni Pogpog nang marinig ang komento ni
Litlit. “Pogpog hilig lamang biro.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Lumapit sa siga ang ikalawang
magtatanghal. Ang pangalan niya’y Amimi. Mahusay siyang mananayaw at maganda
ang kanyang mukha. Naghiyawan ang mga lalaki. Pumipito pa ang iba. Nang
magsimula na ang kanyang pagsasayaw ay biglang naghagis si Pogpog ng balat ng
saging sa kanyang paanan. Nadulas siya at nasaktan. Naawa ang iba sa kanyang
kalagayan. Mayroon pang nais pagbayarin kung sino man ang naghagis ng balat ng
saging. Ngunit nang malaman nilang si Pogpog ito ay nagbago ang kanilang isip.
Hindi nila magagawang magalit sa kanilang idolo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Bait aking idolo. Hindi niya sadya
hagis balat ng saging,” sabi ng isang batang babae. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Dumating na ang pagkakataon ni
Pogpog na magtanghal. Nagsigawan ang mga taong-bato. May mga babae pang
napaiyak dahil sa sobrang saya. Sa gitna ng kanyang pagtatanghal ay paulit-ulit
na naririnig ni Litlit ang salitang “idolo” mula sa mga manonood. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Gusto pa kanta! Dami pa!” pakiusap
ng isang matandang lalaki.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Pogpog, huwag tigil! Pogpog, kanta
pa”!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Matapos ang tatlong kanta ay
itinapat ni Pogpog ang kanyang hintuturo sa kanyang labi upang manahimik ang
mga taong-bato.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Kayo kinig lahat. Pogpog may
sasabihin,” pasimula niya. “Uga ‘di mahusay pinuno. Uga nakaw ating pagkain.
Tingin mo katawan, sobrang taba.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Namutla si Uga sa kanyang narinig.
Parang taong lumaklak ng sukang paombong. Napatingin sa kanya ang lahat.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Pogpog ‘di sabi totoo. Pogpog gawa
lamang kwento,” sagot ni Uga.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Umingay ang mga taong-bato.
Nagdiskusyon sila sa isa’t isa. May kanya-kanya silang kinakampihan at
pinaniniwalaan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Ako kampi Uga. Siya aking idolo.
Pogpog sinungaling,” sabi ng tagahanga ni Uga.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Pogpog ‘di sinungaling. Uga
sinungaling,” sabat naman ng tagahanga ni Pogpog.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Kayo pili gusto niyo pinuno,”
mungkahi ni Pogpog. Ito ang matagal niya nang gustong mangyari. Nais niyang
palitan si Uga bilang pinuno ng mga taong-bato. “Pogpog o Uga?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Sige, payag Uga,” sagot ni Uga
habang nakakunot ang noo. “Inyo gawin pagpili anim na bilog na buwan mula
ngayon.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Iyon tagal masyado,” pagtutol ni
Pogpog. “Dapat apat lamang.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Napagkasunduan ng lahat na apat na
kabilugan ng buwan mula nang gabing ‘yon ay mamimili sila kung sino ang nais
nilang maging pinuno. Bilang palatandaan ay uukit sila ng isang mahabang linya
sa puno ng Acacia sa bawat kabilugan ng buwan na darating. Ang naatasang
magbantay sa punong ‘yon ay si Baku.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Lumipas ang mga gabi. Dumating ang
ikalawang kabilugan ng buwan at umukit sila ng ikalawang mahabang guhit sa puno
ng Acacia. Nang makaalis na ang mga umukit ng linya ay palihim na bumalik si
Pogpog sa puno ng Acacia at kinausap si Baku. Inalok niya ito ng napakaraming
pagkain kapalit ng pagdadagdag ng isa pang linya sa puno. Natukso si Baku at
pumayag.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Sa pagdating ng ikatlong kabilugan
ng buwan ay kampante pa si Uga. Alam niyang matagal pa bago maganap ang pagpili
ng magiging pinuno ng mga taong-bato. Hangga’t hindi pa dumarating ang ika-apat
na kabilugan ng buwan ay mananatiling siya ang kanilang pinuno. Ngunit laking
gulat niya na lamang nang makitang may tatlong mahabang guhit na ang puno ng
Acacia. Ang ibig sabihin ay ngayon na ang ika-apat na kabilugan ng buwan.
Naniniwala siyang nandaya si Pogpog subalit wala siyang katibayan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ipinatawag ang lahat ng mga
taong-bato upang mamili ng nais nilang maging pinuno sa pagitan nila Pogpog at
Uga. Bawat isa ay binigyan ng isang maliit na bato na kanilang gagamitin sa
pagpili. Sila’y nagtalaga ng isang maliit na lupain at hinati ito sa dalawang
bahagi. Ang lahat ng nagnanais na maging pinuno si Pogpog ay ilalagay ang hawak
nilang bato sa kaliwang bahagi ng lupain samantalang ang mga panig naman kay
Uga ay sa kanan. Isa-isa nilang inilapag ang hawak nilang bato. Tila
magkasingdami ang bilang ng panig kay Pogpog at Uga.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Sa kalagitnaan ng nagaganap na
botohan ay napansin ng iba na dalawang bato ang hawak ng ilan. Ito’y malinaw na
pandaraya sapagkat isang bato lamang ang inilaan sa bawat isa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Aking idolo tapat,” sabi ng
kapit-kweba ni Pogpog. “Uga madaya!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Uga sobrang bait. Hindi marunong
daya,” sabi naman ng tagahanga ni Uga. “Sila galing Pogpog!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Nagkaroon ng matinding pagtatalo ang
mga tagahanga ni Pogpog at mga tagahanga ni Uga. Samantalang kapwa si Pogpog at
Uga ay patawa-tawa lamang sa isang tabi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Nanay, bakit ‘di nila pigil tao?”
tanong ni Litlit.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Sila isip lang sarili. Sila walang
pake sa atin.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Tumakbo ang ilang tagahanga ni
Pogpog at inilipat ang mga bato na nasa kanang bahagi ng lupain papunta sa
kaliwa. Ang mga tagahanga naman ni Uga ay inilipat ang mga bato mula sa kaliwa
papuntang kanan. Doon na tuluyang nagkagulo ang mga taong-bato. Agad na binuhat
si Litlit ng kanyang mga magulang at inuwi sa kanilang kweba. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Walang nahuling hayop ang kanyang
ama sa pangangaso sa gubat. Sa kasamaang-palad ay isang pirasong isda na lamang
ang mayroon sa kanilang kweba. Tinuhog ito gamit ang isang patpat at pinaikot
sa apoy ng kanyang ina. Ito ang ipinakain nila kay Litlit.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Ano inyong kain?” tanong ni Litlit.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Kami busog pa.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Tatay, ano po idolo? Lagi ko ito
rinig.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Siya ang nais mong gaya,” sagot ng
kanyang ama. “Dito ika’y hanga.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Litlit sino idolo?” tanong ng
kanyang ina. “Pogpog ba? Galing kanta.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Hindi po.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Uga ba kasi talino?” tanong naman
ng kanyang ama.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Hindi po.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Sino idolo Litlit?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Sandaling nag-isip si Litlit at
ngumiti. Alam niya na kung sino ang kanyang idolo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Kayo idolo Litlit. Kahit ‘di sikat,
kayo naman bait. Litlit gusto maging katulad niyo.”</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Mahigpit na niyakap si Litlit ng
kanyang mga magulang.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif;">Ito ay aking lahok para sa kategoryang Kwentong Pambata ng <a href="http://www.sba.ph/">Saranggola Blog Awards 9</a>.</span><br />
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.sba.ph/"><img border="0" data-original-height="267" data-original-width="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGUJJA1CucFQA3Uv4SE_FG3xuiOS5rdsrOxFRX0x2VOV2DtzAPeC1RSni8671KHopI6ykc5LxuXYCuwVtEt81vQfeh6bksf4SlieTDrSn2w7Uawv0UKRLAKU9TqB9zCebKs0eBAJVTqzk/s1600/Saranggola+336x280.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://culturalcenter.gov.ph/" target="_blank"><img border="0" data-original-height="100" data-original-width="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUHgJu0ZNf-8qCbzdqp8IUMg08CNR0aWKIutJvz6ZF0TgRApJLIqPexKl2kfdK2_15zYj0AuBOJmPW8xKI38QUC3EooL5CeY-oTsa29sIgFypIpZ8unz2UpKKDjXAjIgCSJ4GLrOpOLpH4/s1600/ccp.png" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.device.ph/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" target="_blank"><img border="0" data-original-height="100" data-original-width="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimjJsuAzf-vOXxEKgyzxbLPBTaoBzXkaz1GS5_FKFr-m_fywtmN8bD04Xy-ln2f6vdPeA9VR7jFNFOfFAPPORA-1K9hyphenhyphenARKmGJlCtL0GgIQPzxkkgaJJI1wO6rkpa429T4LheD9BOajIsP/s1600/deviceph.png" /></a></div>
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-68928376887179089672017-10-05T19:04:00.001-07:002017-10-30T03:53:47.510-07:00PAUWI NA MULA SA ISANG PAGLALAKBAY<div class="MsoNormal">
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">“Eyos ke lang ba,
anak?” tanong ni Bernard sa batang nadapa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Nakatitig
lamang si Iya sa napakatangkad at napakaitim na lalaki sa kanyang harapan.
Yumuko si Bernard at inalok ng tulong ang bata. Hindi ito pinansin ni Iya at
pinilit tumayong mag-isa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Anong
sabi ng negro kay Iya? Anak?” tanong ni Kurimao sa mga kaibigan. “Gorilya pala
ang tatay ni Iya.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “IYA
GORILYA! IYA GORILYA! IYA GORILYA!” pasimula ng isang bata hanggang sa lahat na
sila’y ganoon na ang isinisigaw. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “HINDI
KO SIYA TATAY!” <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Nakangising
nanonood sa isang tabi ang mga aleng kakagaling lamang sa misa. Nakapulupot pa
ang rosaryo sa kanilang kamay na parang ahas. Patuloy pa rin sa pang-aasar ang
mga bata.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Hoy,
mga inutil kayong mga bata kayo. Anong sinasabi niyong gorilya? Wala kayong
respeto kay Pastor,” sabi ng lasing na si Mang Abel. May hawak itong bote ng
Ginebra. Pagewang-gewang ang kanyang lakad habang hinihimas ang bondat niyang
tiyan. “At kayo naman, ang tatanda niyo na hindi niyo man lang sitahin ang mga
anak niyo.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “MANAHIMIK
KA MANG ABEL! HUWAG NA HUWAG MONG MUMURAHIN ANG ANAK KO! BAKIT, IKAW BA
NAGPAPALAMON DIYAN? WALANG KWENTANG LASINGGERO ‘TO!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Muntikan
pang magpangabot si Mang Abel at ang mga Santa Santitas of Manila mabuti na
lamang at biglang may dumaan na sasakyan. Sa liit kasi ng mga kalye sa kanilang
lugar, dagdag pa ang mga kotseng ginawang parking lot ang gilid ng kalsada,
talagang mapapatabi ka kapag may dumaang sasakyan. Kung tutuusin, kung saan naglalaro ang mga
bata ngayon ay isa na sa maluwag-luwag na espasyo sa Brgy. Diokno. Karamihan ng
daan dito ay mga eskinita. Ang iba nga ay mas makitid pa sa pag-iisip ng
babaeng selosa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Pagpesensyahan
ne lang naten ang mga bata, Mang Abel,” sabi ni Bernard. “Siya nge po pela, nendyan po ba si Aling
Amanda?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Para
sa isang egoy na limang taon pa lamang sa Pilipinas ay mahusay nang mag-Tagalog
si Bernard. Slang pa siyang magsalita subalit higit siyang mas mahusay
mag-Tagalog kay Martin Nievera, Tim Cone, Norman Black, James Reid, Sam Milby
at mga fil-am na ipinapasok sa bahay ni Kuya. Pinilit niyang matutunan ang
ating wika dahil isa siyang misyonaryo. Nais niyang maibahagi ang Salita ng
Diyos kahit sa mga taong hindi nakakaunawa ng Ingles. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Opo,
Pastor,” sagot ni Mang Abel. “Diretso na po kayo sa bahay namin. Hinihantay na
nila kayo.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Hindi
pow ako pastor. You can just call me Brother Bernard. Brother ne lang po.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Dumiretso si Bernard sa
isang eskinita hanggang sa marating ang bahay nila Mang Abel. Doon ay masaya
siyang sinalubong ni Aling Amanda at mga kasama nila sa bible study. Pinaupo
siya sa tapat ng bintilador dahil kahit mainit ang panahon ay nakasuot siya ng
pulang long sleeves. Hangga’t maaari ay nais niyang magmukhang kagalang-galang
bilang mangangaral. Pinakiusapan niya si Aling Beverly na basahin ang Mateo
17:13-14.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Pumasok kayo sa makipot na tarangkahan
sapagkat ang maluwang na tarangkahan at malapad na daan ay patungo sa kapahamakan.
Marami ang patungo roon. Subalit ang makipot na tarangkahan at makitid na daan
ay patungo sa buhay. Kakaunti ang mga nakakasumpong nito.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Sandaling
naantala ang kanilang pag-aaral ng Salita ng Diyos nang makiraan sa salas ang
anak na lalaki ni Aling Amanda na si Romeo. Kakatapos lamang nitong maligo at
nagmamadaling lumabas ng bahay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Saan
ka na naman pupunta?” tanong ni Aling Amanda. “Magdamag ka na naman sa kompyuteran
nito. Hindi ka na naman tutulong sa mga gawaing-bahay. Pareho niyo talaga akong
binibwisit ng tatay mo…”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Daig pa ni Aling Amanda ang nag-register sa
unli-call at unli-text sa dami ng pwede niyang sabihin subalit pinigilan niya
ang kanyang sarili nang mapagtantong nasa harap nila si Brother Bernard. Parang
presong nakapuga naman si Romeo dahil hindi siya napigilan ng kanyang ina. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Parang
naligo sa pawis si Bernard nang magising mula sa isang bangungot. Sa edad
niyang bente nuebe ay muntikan pa siyang maihi sa kanyang salawal dahil
sa sobrang kaba. Ilang araw na siyang nababagabag dahil sa tumamang hurricane
sa Ohio. Naroon ang kanyang pamilya. Hindi nakakatulong ang katotohanang wala
silang komunikasyon. Ilang footages ang ipinalabas sa balita kung saan
nagala-Michael Phelps ang mga bahay at kotse sa sobrang taas ng baha. Tila
inenrol ng global warming ang mga bagyo sa Gold’s Gym dahil ibang level na ang
lakas nila ngayon. Pansamantala nitong sinira ang linya ng kuryente, Telcos at
internet. Higit kailanman, nais nang
umuwi ni Bernard. Pero wala siyang pera. Kung meron man, hindi sapat pambili ng
ticket pabalik ng Ohio.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Pagbaba
niya mula sa inuupahang kwarto ay eksaktong nanonood ng balita ang pamilya ng
kanyang landlord. World news. Gigil na gigil si Mang Kadyo. Para nang kamatis
ang kanyang mukha sa pamumula. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Napakababa
talaga ng tingin satin ng mga banyaga.
Akala mo naman hindi sila tumatae. Pare-pareho lang naman tayong tao.
Pare-pareho lang naman tayong dugo’t laman.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ang
pinuputok ng butsi niya ay ang pagtanggi ng isang doktor na Pranses na tulungan
ang isang Pilipinong biglang hinimatay sa loob ng tren. Ayon sa Pranses ay
doktor lamang siya ng mga puti kaya’t kahit magkasabay sila sa byahe ay
pinabayaan niya lamang ito. Sa
kabutihang-palad ay hindi naman natuluyan ang Pinoy. Pero hindi nakaligtas ang
pangyayaring ito sa Filipino Community sa Pransya. Dahil doon ay nagpahayag
sila ng kanilang saloobin sa iba’t ibang pangunahing lansangan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “It’s
hard to believe that it’s already 2017 but racism is still very much alive,”
sabi ng isang Filipinang ininterview sa TV. “Racism needs to stop. It needs to
stop now!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Grabe
talaga ang mga porener, mga reysis,” sabi ni Mang Kadyo. “Mabuti na lang ang
mga Pinoy mababait. Buti na lang walang reysisim sa Pilipins no, Bernard?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Hindi
agad nakasagot si Bernard. Naalala niya ang mga ngisi at mapangkutyang tingin
ng mga ale habang niloloko na anak ng gorilya ang batang nadapa. Siya ang
tinutukoy na gorilya dahil lamang maitim ang kanyang balat. Pero naalala niya
rin kung gaano kabuti ang pamilya ni Mang Kadyo. Ang turing sa kanya ng mga ito
ay isang kapamilya. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Bebehira
nga po ang racism ditow,” sagot ni Bernard. “Mababaet po telaga eng mga Pinoy.”
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Kamusta
na nga pala ang pamilya mo sa States? May balita ka na ba sa kanila? Mas
mabilis maayos ang koneksyon ng kuryente doon kumpara dito na inaabot ng ilang
linggo kapag binagyo.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Baka
nge po tumateweg na sela saken kaso nasira po etong cellphone ko. Pupunta ne
lang pow ako sa computer shop to check my Facebook account.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Sige,
umalis ka na agad at baka gabihin ka pa,” mungkahi ni Mang Kadyo. “Nakatulog ka
ba? Pagkabalik mo kasi kanina galing sa bible study ay ngayon lang kita
nakitang lumabas ng kwarto mo.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Opo,
sumaket kasi eng ulo kow maybe because sa inet ng panehon.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “O
siya, mamaya na tayo mag-usap at gawin mo na ang dapat mong gawin.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Hindi
alam ni Bernard kung bakit bumalik pa siya sa kanyang kwarto at nagsulot ng
polo. Maayos na naka-hanger doon ang long sleeves na ginamit niya kanina
subalit hindi niya na ito ginalaw. Pinili niya ang puti na may maiksing
manggas. Maaari mo siyang mapagkamalang estudyante o nakikiramay sa burol, depende
na lang sa’yo. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Mas
mahaba ang gabi kumpara sa araw. Ber months na talaga. Bago lumabas ng bahay ay
tumingin muna si Bernard sa relong may logo ng Mercury Drug na nakasabit sa
pader. Ala-singko y medya pa lamang pero madilim na ang paligid. Hindi pa man
siya nakakaalis ay gusto niya nang umuwi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Maingay
sa loob ng Crossfire Internet Café. Lumapit si Bernard sa cashier at nagtanong
ng bakanteng pwesto.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Ilang
oras po?” tanong ng bantay na naistorbo ang panood ng Koreanovela online.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Eysang
oras lang.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Doon
na lang kayo sa number 15.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Sa
paglapit ni Bernard sa PC number 15 ay
may KSP na lalaking biglang sumigaw.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “WHAT’S
UP MY NIGGA?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Nagtawanan
ang mga batang naglalaro ng DOTA. Hindi niya ito pinatulan. Sanay na siya sa
ganito. Mateo 5:44. Love your enemies
and pray for those who persecute you, naisip niya. Naupo siya sa monobloc at
binuksan ang computer.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “SNOOP
DOGG IN DA HAWS! BREAK IT DOWN YO!” patuloy ng KSP. “LET’S HAB A PLIPTAP YO!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Tinignan
niya ang KSP. Tantya niya ay labinglimang taong gulang pa lamang ito. Payat ang
pangangatawan at kulay kalawang ang buhok. Nakasuot ito ng itim na tshirt na
may nakatatak na “ARAW-ARAW SUNDAY”. Nakaangat ang mga paa ng binata habang
naglalaro na parang nasa bahay lang.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “TARANTADO
KA, NESTOR!” singit ni Romeo na nasa computer shop din ng mga oras na ‘yon.
“RESPETUHIN MO NAMAN SI PASTOR!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Malay
ko ba?” sagot ni Nestor. “Hindi ko naman alam, eh.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Palibasa
halang ang kaluluwa mo,” pang-aasar ng isa sa mga kalaro nila ng DOTA.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Brother
Bernard, pagpasensyahan niyo na po ito. Masamang tao kasi ito.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ngumiti
lamang si Bernard upang ipaalam na hindi niya dinibdib ang mga sinabing pang-aasar. Sa
totoo lang ay hindi na nagawang umistambay ng mga salita ni Nestor sa kanyang
isipan nang makita niyang online ang kanyang nanay sa Facebook. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> MOM,
HOW’S EVERYONE?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Hey
Bernie. We are okay. When are you coming home? We miss you so bad.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Thank
God you guys are alright. I’m having a hard time sleeping thinking about all of
you. I don’t have enough money now but I’m trying to contact our local church
there. Maybe they can help me out.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Oh,
I don’t know if they can help you because they are struggling themselves. But don’t you worry about the money, I can do
something about it. We need you here Bernie. It’s been five years, you know.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “I’m
sorry, Mom. It’s just that, this is my calling.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “You’re
spending your life with those Filipinos. Most of them you don’t even know. Is
it worth it?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ilang
minuto ang lumipas bago siya tuluyang nakasagot ng “yes”. Nagpatuloy ang kamustahan
ng mag-ina. Matapos ‘yon ay kinausap niya rin ang iba niyang kaibigang taga-Ohio.
Madalas na topic si Lebron James lalo na’t naroon ang Cleaveland Cavaliers.
Babawian nila ng Golden States. Sana hindi lumipat si Kyrie Irving. Muli silang
manonood sa Quicken Loans Arena. Ang daming masarap gawin kapag nakauwi na
siya. Pero may mga bagay na sadyang kayhirap iwan. Katulad ng gawain para sa
Panginoon. Do I still want to go home, tanong niya sa sarili. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ang
plano niyang isang oras na pananatili sa computer shop ay inabot nang tatlong
oras. Kinamusta niya lahat ng kanyang kababata sa Ohio. Masaya siyang malamang
walang nasawi sa kanila. Maga-alas nuebe na nang lumabas siya ng Crossfire.
Kakaunti na lamang ang kabataang naiwan sa computer shop. Karamihan sa kanila
ay umalis na bago mag-alas otso. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Halos
wala ng tao sa kalsada. Karamihan ay nag-iingat dahil sa sunod-sunod na
patayang nagaganap. Maging ang dating masayang basketball court ay wala nang
nagpapa-schedule sa gabi. Habang mag-isang naglalakad si Bernard ay biglang may
bumangga sa kanya mula sa likod. Lumingon siya. Namumukhaan niya ito. Ito ang
nang-aasar sa kanya kanina sa computer shop. Hingal na hingal ito at tila
nanginginig sa takot.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Tulungan
mo ako.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Baket,
enong problema?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “May…
may… pa… patay sakin,” pautal-utal na sabi ni Nestor sabay dukot ng isang pakete sa bulsa
ng kanyang shorts. Inilagay niya ito bulsa ng polo ni Bernard. Bago pa man nakagawa
ng anomang reaksyon si Bernard ay kumaripas na ng takbo si Nestor nang may
sumigaw sa pangalan nito. Tumakbo ito patungo sa direksyon ng maluwag na
kalsada.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <i>Ang maluwang na tarangkahan at malapad na
daan ay patungo sa kapahamakan.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “HOY!
BUMALIK KA DITO!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Nagpaputok
ng baril ang isa sa mga lalaking humahabol. Wala mang tunog pero sigurado si
Bernard na baril ito. It has a silencer, naisip niya.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “HULIHIN
NIYO YUNG KASABWAT!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Masama
ang kutob ni Bernard. Agad siyang tumakbo patungo sa direksyon ng bahay ni Mang
Kadyo. Bago makarating doon ay kailangan niyang daanan ang isang mahabang eskinita.
Ang napakakitid na eskinitang ito ay mas lalo pang sumikip dahil sa mga paso,
sinampay at motorsiklo na nasa tapat ng ilang bahay. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <i>Subalit ang makipot na tarangkahan at
makitid na daan ay patungo sa buhay. Kakaunti ang mga nakakasumpong nito.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Biglang
sumakit ang likod ni Bernard. Sandaling namuti ang kanyang paningin. Namalayan
niya na lamang na nakatumba siya lupa. May tama siya ng baril.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Parang
may inabot sa kanya si Nestor. Itihaya mo at kapkapan.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Napasigaw
sa sakit si Bernard nang lumapat ang kanyang likod sa lupa. Narinig ito nang
nakatira sa tapat kung saan siya bumagsak sapagkat biglang may bumukas na ilaw.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Anak
ng… wala yang kinalaman, si Pastor yan,” sabi ni Romeo. Isa siya sa tatlong
lalaking humahabol kay Nestor. Ngayon lang rin namalayan ni Bernard na tatlo
pala sila.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Pare,
tapusin mo na yan, baka lumabas na yung nakatira diyan.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Huwag,”
pakiusap ni Romeo sa may hawak ng baril.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Itinutok
ang baril sa ulo ni Bernard. Nabasa niya pang nakasulat sa tshirt nito ang mga
salitang “THE FILIPINOS ARE WORTH DYING FOR”.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <i>You’re spending your life with those
Filipinos. Most of them you don’t even know. Is it worth it? <o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Kinalabit
ang gatilyo. Nag-jam ang baril. Buhay pa si Bernard pero pagod na siya. Gusto
niya na lamang makauwi. Sa kasamaang-palad ay boyscout si Kuya at may baon
itong extrang baril. Ngumiti si Bernard. Wala siyang sama ng loob kahit kanino.
Nagwagi ang pag-ibig.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <i>Sa bahay ng aking Ama ay maraming tahanan. Kung
di gayon, ay sinabi ko sana sa inyo. Sapagka't ako'y paroroon upang ipaghanda
ko kayo ng dakong kalalagyan. At kung ako'y pumaroon at kayo'y maipaghanda
ng kalalagyan, ay muling paririto ako, at kayo'y tatanggapin ko sa aking
sarili. Upang kung saan ako naroroon, kayo naman ay dumoon.<o:p></o:p></i></span></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Isang malakas na putok. Makakauwi na si Bernard.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ito ay aking lahok sa <a href="http://www.sba.ph/">Saranggola Blog Awards 9</a>. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.sba.ph/"><img border="0" data-original-height="267" data-original-width="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJNvBnumse0R7fhEJ2hbxq5AeOFAB_-iN-ezyr4eWUR-cmf70ov1qw_vvEh1FOaFTDHxk9zutFyW2JW1gypYJ0HkzjT2dj3C2_IuN2zC7fyEZsXXtQWlX88hKWG4y0AzjgF3LPjbEoOkk/s1600/Saranggola+336x280.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://culturalcenter.gov.ph/" target="_blank"><img border="0" data-original-height="100" data-original-width="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUHgJu0ZNf-8qCbzdqp8IUMg08CNR0aWKIutJvz6ZF0TgRApJLIqPexKl2kfdK2_15zYj0AuBOJmPW8xKI38QUC3EooL5CeY-oTsa29sIgFypIpZ8unz2UpKKDjXAjIgCSJ4GLrOpOLpH4/s1600/ccp.png" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.device.ph/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" target="_blank"><img border="0" data-original-height="100" data-original-width="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimjJsuAzf-vOXxEKgyzxbLPBTaoBzXkaz1GS5_FKFr-m_fywtmN8bD04Xy-ln2f6vdPeA9VR7jFNFOfFAPPORA-1K9hyphenhyphenARKmGJlCtL0GgIQPzxkkgaJJI1wO6rkpa429T4LheD9BOajIsP/s1600/deviceph.png" /></a></div>
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-77631560558403079752014-11-28T00:11:00.000-08:002014-11-28T00:11:12.620-08:00PEYSBUK<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
Masaya si Marlon na makita ang mga larawang ipinost ng
kanyang nanay sa Facebook. Ito kasi ang laruan na ireregalo sa kanya sa kanyang
kaarawan. Si Batman ito. Sa ibang bansa nagtatrabaho ang kanyang nanay kaya’t
madalas internet ang ginagamit nilang paraan ng pag-uusap. Subalit ang saya na
kanyang naramdaman ay panandalian lamang. Mas nanaisin niya pa ring makapiling
ang kanyang nanay kumpara sa mga gamit na ipinapadala nito.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pagpasok
sa eskwelahan ay ibinida ni Marlon sa kaklase niyang si Ben ang laruang Batman
na kanyang matatanggap. Ito kasi ang paborito niyang superhero.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Sobrang
ganda ng matatanggap kong Batman” sabi ni Marlon. “Tsaka imported ‘yon kaya
siguradong mahal ang bili ng nanay ko doon”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Talaga?
Bakit mayaman ba ang nanay mo?” tanong ni Ben.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Hindi
naman pero nagtatrabaho siya sa ibang bansa</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Eh
paano mo nakita yung laruan?”
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Pinakita
niya sakin sa Skype at sa Facebook”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Talaga,
may Facebook ka rin pala? Hindi pa tayo friends ah”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Laro
tayong Dota mamaya pagkatapos ng klase tapos ia-add kita”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Matapos
ang kanilang klase ay dumiretso sila sa internet café na isang kanto lamang ang
layo mula doon. Malapit lamang ang kanilang mga bahay sa paaralan kaya’t pareho
silang hindi na sinusundo. Nalibang sila sa paglalaro ng Dota kaya’t nalimutan
nila ang tungkol sa Facebook. Naalala lamang nila ito nang ilang minuto na
lamang ang nalalabi sa kanilang oras. Mabuti na lamang at na-add pa nila ang
isa’t isa. Bigla namang dumating ang tatay ni Ben sa internet café at siya’y
sinundo. Kanina pa pala siya hinihintay sa kanilang bahay. Nakalimutan na
nitong mag-logout sa Facebook sapagkat natakot ito nang makita ang kanyang
tatay. Bago naman tuluyang maubos ang oras ay pinakialaman ni Marlon ang
Facebook account ni Ben.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“SECRET
LANG MGA FRIENDS PERO CRUSH KO TALAGA SI DANIEL PADILLA!” inilagay na status ni
Marlon gamit ang account ni Ben.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span></div>
Kinabukasan, pagdating ni Ben sa
kanilang klase ay pinagtatawanan siya ng iba.
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Crush
mo pala si Daniel Padilla” sabi ni Jennifer. “Bakla ka pala Ben”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Hindi
ah! Lalaki ako! Sinong nagsabi niyan sa inyo?”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Ikaw
kaya nagsabi noon. Status mo kaya ‘yon sa Facebook” sabat naman ni Melvin.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Hindi
naman ako nag-post ng ganon!” pilit ni Ben. “Wala naman akong pinost na ganon
kahapon diba Marlon?”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Malay
ko” sagot ni Marlon. “Hindi ko naman nakita kung nag-status ka pa kasi nag-time
na tayo bago ka pa umalis kahapon sa internet café. Baka na-hack yung Facebook
mo”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Oo
nga, baka na-hack nga ako. Nakakainis naman”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Huwag
ka nang magkunwari Ben, crush mo naman talaga si Daniel Padilla eh” pang-aasar
ni Melvin.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Umamba
na si Ben kay Melvin dahil naasar ito. Mabuti na lamang at dumating ang
kanilang guro kaya’t napigilan ang kanilang pag-aaway. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Madali
palang lokohin itong si Ben” naisip ni Marlon. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pag-uwi
ni Marlon sa kanilang bahay ay binuksan niya ang kanyang Facebook account. May
mensahe doon ang kanyang nanay. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“I love
you anak. Miss na miss na kita. Sana lagi mong ginagawa ang mga assignments mo.
God bless”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Imbes
na matuwa ay nalungkot lamang siya sa kanyang nabasa. Gusto niya sanang nasa
tabi niya ngayon ang kanyang nanay. Lalo na’t iba ang pag-aasikaso nito kumpara
sa kanyang tatay. Upang mawala ang kanyang lungkot ay naisip niyang gumawa na
lamang ng pekeng Facebook account. Kate Santos ang ipinangalan niya dito. Naghanap
siya ng mga litrato ng magandang babae sa internet. Ginamit niya ang isa sa mga
ito bilang profile picture. Ang iba naman ay inupload niya sa isang album. Matapos
‘yon ay hinanap niya ang account ni Ben at inadd ito. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ipinagmamalaki
ni Ben na mayroong magandang babae ang nag-add sa kanya sa Facebook. Hindi
naman siya pinaniniwalaan ng iba.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Meron
talaga. Gusto mo ipapakita ko sa’yo mamaya”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Sige
ba” pagpayag ni Marlon. “Basta bibilisan lang natin para makauwi agad tayo.
Baka hanapin ka ulit ng tatay mo”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Kalahating
oras lang tayo”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Matapos
ang klase ay muling dumiretso ang dalawa sa internet café. Isang computer
lamang ang kanilang nirentahan. Binuksan ni Ben ang kanyang Facebook account. Agad
nitong ipinakita si Kate Santos. Pilit namang pinipigilan ni Marlon ang tumawa.
Masaya siyang naloko niya na naman si Ben.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Grabe,
ang ganda naman niyang nag-add sa’yo”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Sabi
ko sa’yo eh”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Paano
na yan? Pwede ka na bang magka-girlfriend?”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Hindi
pa. Pero kakaibiganin ko pa rin”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Nakakainggit
ka naman” pangbubuyo ni Marlon. “Sana may mag-add din saking ganyan kaganda”</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kitang-kita
ang pagmamalaki sa mukha ni Ben.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Sa
araw-araw, kung ano-anong mensahe ang ipinapadala ni Marlon kay Ben gamit ang
account na Kate Santos. Paniwalang-paniwala naman ito. Lagi niyang bukambibig
sa lahat ang tungkol dito. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Isang
araw, nagulat na lamang si Marlon sa nabasa niyang mensahe sa Facebook mula sa
kanyang nanay.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Anak,
natanggal ako sa trabaho. Kinasuhan pa ako ng amo ko dahil ninakawan ko daw
sila. Pero hindi ‘yon totoo. Ngayon ay nakikitira ako sa isang pamilyang
Pilipino dito upang magtago. Sabihin mo naman sa tatay mo na magpadala ng pera
sa account na 5646-9393076 para makauwi na ako sa Pilipinas. Wala na akong pera
dito. Wag niyo na akong tawagan sa telepono ko kasi kinuha nila ito”<span style="mso-tab-count: 1;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Kabadong-kabado
si Marlon sa kanyang nabasa. Agad niya namang tinawag ang kanyang tatay at
pinabasa ang mensahe. Nataranta ito. Pinagtitignan nito ang kanyang mga ATM
cards. Nang makita niya na ang lahat ay sinabihan nito si Marlon na pupunta
sila sa banko. Subalit bago pa sila umalis ay sinubukan muna nitong tawagan ang
cellphone ng kanyang nanay. Makalipas ang ilang segundo ay bigla na lamang
itong umiyak. Nasagot kasi ito ng kanyang nanay at sinabing wala siyang inilalagay
na ganoong mensahe sa Facebook. Doon nila naisip na malamang ay na-hack ang
account nito ng mga sindikato. Masaya si Marlon na malamang nasa mabuting
kalagayan ang kanyang nanay. Subalit galit siya sa mga taong nangloloko na
gumamit sa Facebook account nito. Bigla niya na lamang naisip ang ginagawa niya
kay Ben. Hindi niya man ito hinihingan ng pera subalit pinaglalaruan niya ang
kalooban nito. Doon din ay nagdesisyon siyang ide-deactive niya na ang account
na Kate Santos. Hiniling naman nila sa kanyang nanay na gumawa na lamang ng
bagong Facebook account at ingatan ang password nito. Nagpapasalamat na lamang
si Marlon na nagagamit nila ang mga website na katulad nito upang magkausap.
Nangako siya sa kanyang sarili na hindi niya na ito gagamitin sa panloloko ng
iba. Hindi man nito matutumbasan ang pakiramdam ng pagiging magkasama subalit
kahit papaano’y naiibsan nito ang lungkot at nababawasan ang kanilang
pag-aalala. </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><span style="line-height: 18.3999996185303px;">Ito ay aking lahok sa <a href="http://www.sba.ph/">Saranggola Blog Awards 6</a></span></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman, serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.sba.ph/"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC5mN3tH3sAvJHTbf8pToCMUXKmMG_dapDzqyLi5hgA6Y15ZfFec_Wll_LrAR7pPswwQMRsfCnGzONm5kn7QI_Rs-rmK6iA8gTFsVsClUMNMHsHe4J7JYCzbY_D_Ja7W-AZ7NfEL8RLKE/s1600/Saranggola+2014.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<a href="http://www.dmcihomes.com/" rel="nofollow" target="_blank"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivJKEeokgGFpxA-207Sg3NRQ04fGIkrujjc0W4LxNegxZ0vGi5-duuBCXRN0OpM4OHG7_1irhIi-FECEmzTPVERVjXnvNmTHjuEJqi1hWSzDwN-OuOEEg1i6udzu9fVb3-bssWLUEFvj45/s1600/2dmci.jpg" /></a><a href="http://www.taragis.com/" rel="nofollow" target="_blank"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu0tr4bHVrHLaKuBE4hu5oe8Ebbhe2-elDJ6AUePHW0tioMdcAlIJSzaRvuWRaX2Q7fqMV65My2_Z202fxq_J74F53USTav3UzKeizVlzGO8AwRKBaLaR9LlN6hr2Ovgysy3ZcEAknu1w0/s1600/2taragis.jpg" /></a><a href="http://www.action2015.org/" rel="nofollow" target="_blank"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1a7mfEZ5duRFK2x1V27sKvAJXDBvMyaw94HCgAIXnaVBxTzquuxFy3Ma7t-rd9PkVNrvzrH684w10onrgen9Se2wyS_2hs_NHymPshs9orjyrJ8BBHJXcmbm-HpgacCDzjgP9u09GllRh/s1600/2imove.jpg" /></a><a href="https://www.facebook.com/kahirapan.wakasan" rel="nofollow" target="_blank"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik3GFvSu07H0QNUr1tjVAu-dmLd4xoJL2rVhekM4IrMKHXV0azd9l4YOE7nonrPv0A94K-FpWqrm2D5D8smd9FU7f_kah8WP4pgcxAxUK_uczCUuNkmpTPfssveKrKOWVH3-296-ji-GIM/s1600/2kw.jpg" /></a><a href="http://www.pinoyblogawards.com/" rel="nofollow" target="_blank"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3-gy5GGMkzMzoMwmUEBYAkH1t-uLAlzqWI67QNzTcWrqm9X8oYXg080EIlq3vucTNXk7em2PGLDyHcMjETLS57j3Dd0wDOYiXCjf3LVSkA2wk29zburLw7n6zm3QeZ29xXcws1Vj0zxIG/s1600/2peba.jpg" /></a><a href="http://www.thedailypedia.com/" rel="nofollow" target="_blank"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikDD5E-KqalcnVWHPBt9Q2a5pk9WJM-T3c2imJGb5FP2ZfU1AFgu9pKTd4NLGTprK9OzI43P23bWwb7uRrPeXUW2VsW3UMd5ZvS39KZ2O5YswNlYrRwXAw7fZw0rMlKR4qnfOJYNcG0oo3/s1600/2dp.jpg" /></a>washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-56400693754282265672014-05-09T07:06:00.000-07:002014-05-09T07:07:12.643-07:00ANG ALAMAT NG MONOPOD<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px;"> </span><span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 20px;"> Noong unang panahon, sa malayong bayan ng Wakwak Village, ay may conyo kid na nagngangalang Mae Kaya. Galing sa states si Mae Kaya at ngayon lamang nakabalik ng Pilipinas in like forever. Nagmamadali siyang tumakbo sa bakuran pagkauwi sa kanilang mansyon. Doon ay may nakita siyang puno ng santol. Naisip niyang sungkitin ang mga bunga nito. May nakita siyang mahabang </span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 20px;">stick sa lupa at some straw (yung pinapangtali sa balikbayan box at hindi yung sa softdrinks, digs?). Sa kasamaang-palad ay wala siyang makitang maaaring itali sa dulo. Sinubukan niyang ilagay ang kanyang Jimmy Choo shoes subalit hindi ito effective. Dahil doon ay naisip niyang ilagay ang kanyang Nikon D700 camera. Naging mabuti naman sa kanya ang tadhana at isa-isang nahulog ang mga bunga sa tulong nito. Panay ang smile niya sa bawat bungang nahuhulog. Nang matapos na siya sa panunungkit ay namalayan niyang nakakuha pala ng selfies ang camera. Sakto pa sa mga moments na naka-duck face siya, kunwari stolen shot at iba pang pose. Malamang ay nag-take ng shots ang camera sa bawat pagkakataong nababangga ng bunga ang button. Na-elibs si Mae Kaya sa nangyari. Agad siyang tumungo sa Intellectual Property Office chever at ipinarehistro ang produkto. Agad naman itong ibinenta ng CDR-King. Isa sa mga customers ang nagsabi na "pabili nga po ng monopod". Doon na ito nagsimula. End.</span>washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-63472003794897514112013-11-19T04:10:00.000-08:002013-11-19T04:10:26.728-08:00Nang Idalangin Ni Berto Na Huwag Siyang Manalo Sa Lotto<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 15.454545021057129px;"> </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-size: 12.727272033691406px; line-height: 15.454545021057129px;"> </span><span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 15.454545021057129px;">Kusot ang polo ni Berto. Sigurado siyang kinilatis na naman ito ni Isabel. Naghahanap ng marka ng kolorete ng babae. Kinabahan siya at agad na tinignan ang lotto ticket sa bulsa ng polo. Tama ang kanyang hinala. Lukot nga ito. Malapit na siyang mapuno sa kanyang misis. Masyado na itong selosa. Palibasa'y hindi katulad noong kabataan nito, mataba na ito ngayon at nawala na ang kagandahan sa mukha. Dinalangin ni Berto na sana'y huwag tumama ang kanyang numero. Baka hindi niya mapatawad si Isabel.</span><br /><br style="background-color: white; color: #333333; line-height: 15.454545021057129px;" /><span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 15.454545021057129px;"> Malakas ang tunog ng telebisyon ng kapit-bahay. Tumatagos sa maninipis na dingding ng kanilang tahanan. Sa bawat tamang numerong binabanggit ay mas lalong bumibilis ang tibok ng puso ni Berto. Hiling niyang huwag tumama lahat. Ngunit malupit ang tadhana. Halos madurog ang puso niya nang binanggit ang huling tamang numero. Mahigit sa isang daang milyong piso ang hindi niya makukuha sapa</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #333333; display: inline; line-height: 15.454545021057129px;">gkat nalukot ni Isabel ang lotto ticket. Gusto niyang sumigaw sa galit.<br /><br /> "Napakaselosa mo!" ang tangi niyang nasabi"<br /><br /> Habang naghahanda ng makakain ay hindi sumagot si Isabel.<br /><br /> "Kapag ako nanalo sa lotto, maghahanap na ako ng mas bata at mas maganda sa'yo"<br /><br /> "Bakit tumataya ka ba? Sana huwag kang manalo" malungkot na sabi nito.<br /><br /> "Hindi nga ako mananalo doon. Imposible. Hindi ko kaya"</span></span>washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-35022147086736776642013-09-19T04:53:00.000-07:002013-09-19T05:50:34.606-07:00PARA SA'YO ITO MUKHA LANG HINDI<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Una
sa lahat, bago mo basahin ito, ipinapauna ko lang na hindi ako nagdodroga. Oo’t
umiinom ako ng alak ngunit hanggang doon lang iyon. Wala akong ginagamit na
kemikal na itinuturing na iligal ng batas. Sinasabi ko lamang ito dahil baka
hindi ka maniwala sa mga mababasa mo. Nandito kasi ako sa mundo kung saan mga
kakaibang nilalang ang nabubuhay. Mga halimaw, diwata, mangkukulam, duwende at
kung ano-ano pang hindi ko na alam kung anong tamang depinisyon ang nararapat
sa kanila. Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito. Ngunit ang huli kong naaalala
ay pumunta lamang ako sa kaarawan ng isa sa mga kaklase ko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Kung sino ka mang nagbabasa nito, hindi ko
alam kung anong klaseng mundo ang kinaroroonan mo. Ngunit ako, ang mundong
pinanggalingan ko ay mundo ng mga tao. Isang mundong punong-puno ng matataas na
gusali, mga mahahaling bagay na wala namang kwenta at gobyernong pinatatakbo ng
pera. Sa totoo lang, mayaman ang pamilya ko sa aming mundo. Nakatira kami sa
isang malaking bahay. Ayon pa nga sa iba mansyon daw ito. Pero wala naman akong
pakialam kung anong tawag nila doon. Basta para sakin, isa lamang itong
tulugan. Ayaw ko namang manatili doon. Palaging wala doon ang aking mga
magulang. Nandoon sila sa mga negosyong wala naman talaga akong pakialam. Panay
mga katulong lamang namin ang aking nakikita. Kaya madalas akong nasa mga
kasiyahan at inuman. Na marahil naging dahilan din kung bakit napunta ako sa
mundong kinaroroonan ko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Oo
nga pala, tungkol doon sa huli kong naalala bago ako nawala sa mundo ng mga
tao. Kaarawan ng kaklase ko noon. Nakikisaya ako sa kanilang bahay. Abala ang
lahat kaya nang maubusan ako ng alak ay pumunta akong mag-isa sa kusina. Kataka-taka
namang walang ibang tao doon. Binuksan ko ang refrigerator at kumuha ng
serbesa. Biglang may kumalabit sa likod ko. Lumingon ako at nagulat nang
makitang isang napakagandang babae ito. Hindi ko siya kilala. Marahil isa sa
mga bisita doon. Kakaiba ang kanyang mga mata. Nagliliwanag ito na animo’y mga
bituin sa walang ulap na langit. Tila may binigkas naman ang kanyang bibig ngunit
wala akong narinig. Naramdaman ko na lamang ang pagnanasang halikan ang kanyang
mga labi. Na siya namang ginawa ko. Matapos noon ay nagising na lamang ako sa
ibang mundo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: .5in;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;">May matulis na bagay na
tumama sa aking leeg. Napadilat ang aking mga mata. Nagulat ako nang makitang
may isang duwendeng may hawak na sibat sa aking harapan. Binalak kong tumakas
ngunit nakatali ako.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> “Saan
ka sa tingin mo pupunta?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> “Pakawalan
mo ako. Bakit ako nakatali? Anong gagawin mo sakin?” tanong ko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> “Ikaw
ang kakainin namin mamaya. Hinihintay ko lamang ang iba kong kasamahang
naghahanda ng paglulutuan namin sa’yo”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Nang
marinig kong meron pa siyang ibang kasamahan at darating sila mamaya ay tila lumakas
ang aking katawan. Naisip kong marahil ito na lang ang pagkakataon kong makatakas
habang isang duwende pa lamang ang nagbabantay sakin. Nang may kumatok sa pinto
at napunta doon ang atensyon ng duwende ay inipon ko ang aking pwersa at pilit
na pinigtas ang manipis na lubid na nakatali sakin. Nagtagumpay naman ako. Huli
na nang namalayan ng duwende ang aking nagawa sapagkat nakatakas na ako mula sa
bintana.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Kalbaryo
ang katumbas ng bawat araw ko sa mundong ito. Hindi ko nga alam kung araw ang
dapat kung gawing sukatan dahil bihira namang sumikat ang araw dito. Mahaba ang
gabi. Tila katumbas ng isang buwan sa pinanggalingan kong mundo. Gabing punong-puno
ng pangamba kung mabubuhay pa ba ako. Wala na kasi akong ginawa kundi tumakas
mula sa mga nilalang na gusto akong kainin. Ngunit katulad sa lahat ng bagay,
nakakasanayan. Noong una ay ninais ko pang makabalik sa pinanggalingan kong
mundo. Pero naubos na ang pag-asa ko kaya’t natutunan ko na lamang tanggapin na
ito na ang buhay ko ngayon. Wala nang makakapagpabago nito. Akala ko ganon.
Pero may dumating. Binago niya ang lahat.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Isang
araw, habang maingat akong kumakain ng mga prutas mula sa taas ng isang puno ay
naramdaman kong umaalog ang paligid. Naisip ko agad na may papalapit na higante.
Tama naman ang kutob ko. Ang hindi ko inaasahan ay may hinahabol pala itong
isang babae. Hindi lang basta babae. Isang babaeng nagmula sa parehong mundong
pinanggalingan ko. Nang malapit nang maabutan ng higante ang babae ay kumuha
ako ng isang malaking prutas. Kasingbigat ito ng malaking bato. Inihagis ko ito
mula sa itaas ng puno at tinamaan ang higante sa ulo. Namatay siya. Agad kong
nilapitan ang babae at isinama sa paglayo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Ang
pangalan ng babae ay Vanessa. Napakaganda niya. Maging ang pinakamagandang
diwata ay hindi maikukumpara sa kagandahan niyang taglay. Katulad ko, hindi
niya rin alam paano siya nakarating sa mundong ito. Ngunit siya, gusto niya
pang makabalik. Lagi niyang sinasabi saking tulungan ko siyang makabalik. Hindi
raw kami tagadito. Hindi ito ang aming tahanan. Lagi siyang nagmamakaawa. Ang
kanyang mala-anghel na mukha, sadyang mahirap tanggihan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Narinig
naming may isang makapangyarihang nilalang ang nabubuhay sa may burol sa hilaga.
Gusto ni Vanessa na puntahan namin ito dahil baka matulungan niya kaming
makabalik sa sarili naming mundo. Nakatira siya sa isang malaking bahay na
animo’y katulad sa tao. Ngunit ang bahay na ito’y binabantayan ng mga
nakatalukbong na nilalang na hindi nakikita ang mukha. Sabi-sabi na upang patuluyin
ka ng mga ito ay dapat alayan mo sila ng itlog ng Kariwa. Ang Kariwa ay higanteng
ibon na matatagpuan sa kagubatang malapit din doon. Ayoko sanang isugal ang
buhay ko sa mga bagay na ito. Pero si Vanessa, hindi ko alam, ayoko siyang
biguin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Pumunta
kami sa kagubatan kung saan naroon ang itlog ng Kariwa. Natanaw namin ito sa isa
sa mga puno. Mabilis ko itong inakyat habang wala ang higanteng ibon. Kinuha ko
ang itlog at inihagis kay Vanessa. Buti na lamang at nasalo niya ito. Akala namin
ay maayos na ang lahat ngunit biglang dumating ang Kariwa. Nang makita niyang
na kay Vanessa ang itlog ay susugurin niya ito. Ngunit bago niya nasugod si
Vanessa ay tinalon ko ito mula sa puno. Umalog-alog ang Kariwa upang mahulog
ako ngunit hinigpitan ko ang paghawak sa kanya. Nang maisip niyang hindi niya
ako madadaan sa ganon ay bumulusok siyang papaitaas. Sa sobrang taas ay hindi
na ako makahinga. Buti na lamang at nakuha ko ang patalim na nakasukbit sa aking
tagiliran at sinaksak ko siya. Nanghina ito at dahan-dahang bumagsak sa lupa.
Nakatalon naman ako bago siya tuluyang bumagsak. Dinala namin ang itlog sa mga
tagapagbantay ng bahay sa may burol.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Tatlo
ang tagapagbantay. Para silang lumulutang na damit na may talukbong sapagkat
hindi nakikita ang kanilang mga mukha. Hindi namin alam kung ano ang
kapangyarihan nila ngunit ayaw na naming sumugal. Inabot namin sa kanila ang
itlog ng Kariwa. Kinula nila ito at bumukas ang pinto ng bahay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Magara
sa loob. Kataka-taka para sa isang mundo kung saan parang wala namang halaga ang
yaman. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> “Anong
kailangan nyo” sabi ng isang tinig ng babae. “Lumapit kayo dito”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Sinundan
namin ang direksyon ng tinig. Doon ay may nakita kaming isang magandang babae. Hindi
ako sigurado kung tao siya dahil mukha siyang tao ngunit ang kanyang mga tenga
ay patulis katulad sa diwata. Nakasuot siya ng itim na bistida. Nakaupo siya sa
isang trono at may hawak na tungkod na animo’y reyna.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> “Gusto
naming makabalik sa aming mundo” sabi ni Vanessa. “Baka magawa mo kaming
tulungan”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Ginamit
ng babae ang kanyang tungkod at gumalaw ang dalawang upuan papalapit samin ni
Vanessa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> “Maupo
kayo” utos niya. “Bakit ko naman kayo tutulungan? Ano namang mapapala ko?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Marahil
dahil napansin ni Vanessa na mahilig sa magarang kagamitan ang babae ay inalok
niya dito ang kanyang singsing na may mamahaling bato.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> “Ibibigay
ko sa’yo ito, tulungan mo lang kami”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> “Lumapit
ka sa akin nang mas makita ko yan ng mabuti”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Ipinakita
ito ni Vanessa sa babae. Hinawakan nito ang kanyang kamay. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> “Bakit
naman akong makikipagsundo sa inyo? Pagkatapos ko kayong kainin mamaya ay
mapapasaakin din naman yan”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Nang
marinig iyon ni Vanessa ay agad niyang tinabig ang tungkod ng babae patungo
sakin. Agad ko naman itong dinampot. Binalak sanang lumayo ni Vanessa mula sa
babae ngunit mula sa kamay nito ay may lumabas na animo’y kuryente. Hindi ko
man alam gamitin, ay itinuro ko ang tungkod sa babae at naglabas ito ng animo’y
kuryente na higit na mas malakas sa kapangyarihan niya. Napatay siya nito. Agad
ko namang nilapitan si Vanessa. Naghihingalo na siya ngunit nagawa niya pang
magsalita.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> “Masaya
ako at natagpuan ko na rin sa wakas ang tahanan ko” ang huli niyang sinabi
sabay turo sa aking dibdib.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> Matagal
na panahon na ang nakakalipas nang mawala si Vanessa. Pero kailan ko lang
naunawaan ang ibig niyang sabihin noon. Tama siya, natagpuan niya nga ang
tahanan niya. Dahil magpahanggang ngayon ay nakatira pa rin siya sa aking puso.
At hanggang nandito siya sa aking puso ay mananatili siyang buhay sa aking
pagkatao. Ngayon ko lang rin naunawaan ang ibig sabihin nung mangangaral na
napanood ko noon sa telebisyon tungkol sa puso ng tao. Kung paanong ito ay
tahanan ng Diyos. Sadyang malinaw na ang lahat. At tungkol naman doon sa
tungkod na nakuha ko mula sa babae, sabihin na lang nating, ang binabasa mo
ngayon, ay isinulat ko sa sarili kong tahanan, sa sarili kong mundo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> </span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt; line-height: 200%;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 200%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 200%;"><span style="color: #666666; font-family: Times New Roman, serif;">Ito ay aking lahok sa <a href="http://www.saranggolablogawards.com/">Saranggola Blog Awards 5</a>.</span></span><span style="color: #666666; font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 32px;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #666666; font-family: Times New Roman, serif;"><a href="http://www.saranggolablogawards.com/"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUDEbajv4-DAwhTz6zJsX6IPVcLSHWZG1CDagXKdhGtm8q4UN2nyTaEXRs1JKW7dLqB1kIv4U9C58CyJOxc8bOSZjH5E37UB4_hRxMvhO_j4DLIskfsS1YnqbZiIGXh4jbsJ97fnw9B0o/s1600/SARANGGOLA+LOGO.jpg" /></a></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.saranggolablogawards.com/"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRomtz-NjLqQEzkh-Azl28X4u0SbD429-MCNHQR49Hs3NhZJdZE44eTthsolT8zrSBuHwriyAiTTgrCehMbpV6Cp3vw_gn72ydhyPdNflMReATUPknCL9EiVAnwv9xb0QmlgLtxkMc51o/s1600/dmci+homes+logo.jpg" /></a></div>
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-33102475967247527112013-03-08T17:45:00.000-08:002013-03-08T17:45:05.462-08:00NANG MAWALA ANG ARAW SA KALANGITAN<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Nagising ako sa isa na namang panibagong araw.
Ngunit hindi ako alam kung dapat ba itong tawaging araw dahil wala namang “araw”
na nagbibigay liwanag sa mundo. Ilang taon na siyang hindi sumisikat. Bigla na
lamang itong nawala noon at binago ang lahat. Pinilit ako nitong manatili na
lamang nakaupo sa isang pwesto dahil sa takot na baka kung anong nilalang ang
kumuha sakin sa dilim. Ang takot ding ‘yon ang nagpalakas ng aking pandama.
Malayo pa lamang ang iba ay naririnig ko na ang yabag na kanilang mga paa. At
sa tuwing lumalapit na sila, naririnig ko maging ang tibok ng kanilang puso. Nakakatakot. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Dahil
sa kadiliman, napuno ang mundo ng mga estranghero. Mahirap magtiwala sa hindi
nakikita. Ang mga pamilyar na boses ay pinagdudahan ko sapagkat maraming
magkakaboses sa mundo. At sa tuwing susubukan akong hawakan ng iba, agad akong
nagpupumiglas sapagkat baka kung saan nila ako isama sa nakakatakot na kadilimang
ito. Sabi tuloy nila na nababaliw na ako. Ngunit sinasabi kong hindi, ayaw ko
lamang na baka sa aming paglalakad ay matisod ako at mahulog at hindi niya ako
saluhin. At ayoko ko rin namang baka siya ang mahulog at hindi ko masalo dahil
hindi ko siya nakikita.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Pero
sa dinami-dami ng estrangherong napapaDaan sa aking kinaroroonan, may isang
naglakas loob na ako’y sigawan. Halos nabingi ako. Umugong ang bawat salita sa
aking buong pagkatao.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “ANG
TANGA-TANGA MO. ANONG PINAGSASABI MONG WALANG ARAW SA KALANGITAN? ‘YON SIYA OH.
TIGNAN MO, NAPAKALIWANAG NG LAHAT”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Nasaan?
Bakit hindi ko makita?” tanong ko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “TALAGANG
HINDI MO SIYA MAKIKITA DAHIL NAKAPIKIT KA! DUMILAT KA NGA! DUMILAT KA!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Dinilat
ko ang aking mga mata at napagtantong napakaliwanag nga ng lahat. Tama siya, hindi
nga nawawala ang araw sa kalangitan, sadyang nakapikit lang ako.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Tinignan
ko ang estranghero at alam kong hindi siya ang hinahanap ko. Maging siya ay
alam ito.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> “Ngayong
may liwanag na ulit ang iyong mundo, maglakbay ka na patungo sa malalayong
lugar. Baka doon mo mapakinggan ang taong may kapareho ng tibok ng puso mo”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Napakaganda
ng kanyang payo. Marahan kong hinakbang ang aking napakabigat na paa… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-67970440387665803362012-11-01T06:45:00.002-07:002012-11-01T06:47:31.298-07:00PUSTAHAN SA PAG-IBIG<div style="text-align: -webkit-auto;">
<span style="background-color: white; text-align: left;"> </span><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">Bagong lipat lamang ng paaralan si Camille dito sa Maynila. Galing siya sa Laguna at tanging si Miguel lang ang kakilala niya sa eskwelahang nilipatan. Magkababata kasi sila nito. Nagkataon lang na naunang lumipat ng Maynila ang pamilya ni Miguel.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
Si Miguel ay may matalik na kaibigan... si Jerry. Isa sila ng trip sa buhay. Hindi nila sineseryoso ang mga bagay-bagay. Kabilang na doon ang pag-ibig. </div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
Isang araw, napagdesisyonan ng magkaibigan na pagpustahan si Camille. Hinamon ni Miguel si Jerry na ligawan si Camille at kapag napasagot niya ito ay mananalo siya ng sampung libong piso. Ngunit kapag binasted naman siya, siya ang kailangang magbayad ng sampung libong piso. Medyo nag-alangan pa si Jerry nung simula sapagkat kaibigan ni Miguel si Camille.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
"Sigurado ka ba sa pustahang yan? Diba ikaw lang ang ka-close ni Camille dito tapos gaganyanin mo pa" sabi ni Jerry.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
"Ayos lang 'yon pare. Matanda na naman siya. Nasa kanya na 'yon kung magpapauto siya sa'yo" sagot naman ni Miguel.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
Ipinakilala ni Miguel si Jerry kay Camille. Lumipas ang mga araw at naging close sila. Unti-unting nahulog ang loob nila sa isa't isa. Halos wala na ngang pakialam si Jerry sa pustahan. Gusto niya na talaga si Camille. Lumipas pa ang ilang buwan at naging sila na.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
Ngunit isang araw, habang nag-uusap sila Miguel at Jerry tungkol sa pustahan ay hindi sinasadyang napadaan si Camille malapit sa kanila. Paglingon ni Jerry ay nakita niyang nakatayo sa kanilang likod si Camille. Agad itong naglakad papalayo. Agad naman itong hinabol ni Jerry.</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
"Camille, sandali lang. Hayaan mo akong magpaliwanag"</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
"Wala ka nang dapat ipaliwanag"</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
"Camille, tungkol doon sa pustahan. Sorry pero wala na akong pakialam doon. Mahal na talaga kita"</div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px; text-align: left;">
"Sa totoo lang, kaya ako lumayo hindi dahil galit ako sa'yo. Kundi dahil nahihiya ako. Kasi sa simula pa lang alam ko na ang tungkol doon. Diba nga't kaibigan ko si Miguel. At maging ako, nakipusta na hindi mo ako mapapasagot. Pero ito, sinagot pa rin kita"</div>
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-89196137018996131082012-10-11T03:21:00.001-07:002012-10-12T04:02:55.063-07:00DESTINASYON<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Nakatayo si Bobby sa kabilang kalsada sa tapat ng simbahan ng Quiapo. Hindi siya relihiyosong tao ngunit hindi siya komportableng dito pa siya napapwesto sa oras na ito. Hawak niya ang isang malaking bag na iniabot sa kanya kanina ng isang lalaking hindi niya naman kakilala ng personal. Nalaman niya lamang na ‘yon ang dapat niyang lapitan dahil sa deskripsyong natanggap niya sa text.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nanatiling nakatayo si Bobby sa gilid ng kalsada at nag-abang ng bus. Maraming dumaang pa-SM Fairview ngunit nag-alangan siyang sumakay sa mga ito. Maraming pasahero sa loob at marami nang nakatayo. Nagdesisyong siyang maglakad-lakad muna.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Hindi pa man malayo ang nalalakad ni Bobby ay biglang may humintong bus sa kanyang tabi. Ito’y byaheng pa-Taytay. Nakita niyang maluwag pa sa loob kaya’t agad siyang sumakay dito.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Walang nakaupo sa pinakadulong bahagi ng bus kaya’t dumeretso doon si Bobby. Pumwesto siya sa tapat ng bintana. Pinagmasdan niya ang mga tao kung may nakatingin ba sa kanya. Nang masigurado niyang wala ay mabilis niyang isiniksik ang dala niyang bag sa ilalim ng upuan. Bago pa man makalapit sa kanya ang konduktor ay lumipat siya ng pwesto. Gusto niya na sanang bumaba ngunit may nagsasabi sa kanyang pagkatao na huwag muna.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Sa upuan sa tapat ng bagong pwesto ni Bobby ay may nakaupong magkaklase. Malakas ang pag-uusap ng dalawa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Sigurado ka bang maganda ‘yon?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Aabsent ba naman ako kung hindi ‘yon maganda? Nabasa ko yung mga reviews sa internet, panalo raw”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Mukha mo. Lagi ka namang absent kahit hindi tayo manonood ng sine”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Hahaha. Baliw, pareho lang tayo”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Mas malala ka kaya sakin. Pinangpupusta mo kaya sa bilyar yung binibigay sa’yong pera para sa mga projects”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Inggit ka lang boy. Palibasa mas gwapo na ako sa’yo, mas marami pa akong pera”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Habang naririnig ni Bobby ang usapan ng magkaklase ay gusto niyang magalit sa mga ito. Naisip niyang napakapalad nila na meron silang pagkakataong makapag-aral ngunit hindi nila ito pinahahalagahan. Samantalang ang kanyang mga anak, gustuhin niya mang pag-aralin ay wala naman siyang pera. Mas tumindi ang kanyang paniniwala na tama lang na tinanggap niya ang trabaho.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nagpatuloy ang byahe. Bumaba ang magkaklase sa isang mall pagdaan ng bus sa Sta.Mesa. Lumipat ulit ng upuan si Bobby. Marami ng bagong pasahero ang sumakay ngunit wala pa ring nakaupo sa pinakadulong bahagi ng bus. Kanina pa siya pwedeng bumaba pero tila may pumipigil sa kanya. Gusto niyang makasigurado.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Dalawang magkaibigang babae naman ang nakaupo sa harap ng bagong pwesto ni Bobby. Narinig niya ang pag-uusap nito.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Yan siguro yung gamit ni Jane” sabi ng isa pagkatapos ipakita sa telebisyon ang palatastas ng produktong pampaputi ng balat.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Hindi naman siya maganda, maputi lang”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Korek ka diyan. Kaya nga mas bagay pa kami ng boyfriend niya”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Kamusta pala kayo? Diba dinidiskartehan ka rin non? Paano na yan, tropa pa naman natin si Jane?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Okay lang yan, uso naman yung ganon”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Hahaha”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tumahimik ang dalawa pagbalik ng pinapanood nilang teleserye. Nagkataon namang tungkol din sa pangangaliwa ang tema nito. Naisip ni Bobby na masama na nga talaga ang mundo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>May pumara sa tapat ng Pinaglaban Shrine sa San Juan. Bumaba ang nakaupo malapit sa pintuan ng bus. Lumipat doon si Bobby. May ilang bagong pasahero ang sumakay. Nakatabi niya ang isang lalaking may kalong-kalong na anak. Maingay ang batang babae, tanong nang tanong sa kanyang ama.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Hindi pa man masyadong nakaaandar ang bus ay biglang may nagsalita ng malakas.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Magandang hapon mga kapatid. Nandito po ako upang ihatid sa inyo ang Mabuting Balita. Siguro po marami sa inyo ang busy sa ngayon pero sana po’y ilanan ninyo dito kahit ilang minuto lamang ng inyong oras. Pero bago po natin simulan ang ating pag-aaral ay manalangin po muna tayo”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nanalangin ang mangangaral. Pagkatapos nito’y nagbasa siya ng ilang berso. Noong una ay wala masyadong pakialam dito si Bobby. Ngunit may sinabi ang lalaki na kumuha ng kanyang atensyon.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Marahil ngayon ay alam natin kung saan tayo pupunta. Nakasakay tayo dito sa bus na byaheng Taytay kaya siguradong may bababa sa Greenhills, sa Ortigas, sa Taytay, etc. Pero mga kapatid, kung sakaling mamatay tayo ngayon, ikaw, alam mo ba kung saan ka pupunta?” <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Napaisip ng malalim si Bobby. Saan nga ba siya mapupunta kapag namatay siya ngayon? Sa binabalak niya pa namang gawin, naisip niyang kung totoo mang may impyerno, malamang doon siya didiretso.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Nagpaliwanag pa ang lalaki. Hinimok niya ang lahat na sumabay sa panalangin ng pagtanggap. Hindi sumabay si Bobby. Maya-maya pa’y nag-abot ng sobre ang lalaki sa mga pasehero ng bus at nanghingi ng donasyon. Matapos noon ay pumara na ito. Pero bago ito tuluyang nakababa ay may inabot ito kay Bobby na isang pamphlet. Nakasulat sa pabalat ang “Saan Ka Pupunta?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Malayo pa ba tayo sa ospital Papa?” tanong ng batang babae.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Malapit na tayo”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Gagaling pa ba si kuya Papa?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Oo naman, pagagalingin siya ni Lord”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Mahal ba bayad sa ospital Papa?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Oo pero tutulungan tayo ni Lord”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Dahil sa narinig ay nalaman ni Bobby na kapareho niya pala ng sitwasyon ang lalaki. Nasa ospital din pala ang anak nito. Naalala niya bigla na tayong mga Pilipino, mahirap man ang karamihan satin ngunit matindi ang ating pananalig sa Diyos. Natanong niya ang kanyang sarili kung bakit hindi siya katulad ng katabi niya ngayon. Nagalit siya sa kanyang sarili dahil sa plano niyang gawin. Hindi niya magagawang pumatay ng mabubuting tao. Marahil ito ang dahilan kung bakit kanina pa siya napipigilan sa pagbaba ng bus.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Huminto ang bus sa tapat ng overpass malapit sa Unimart upang magbaba ng ilang pasahero. Agad na lumipat si Bobby sa pinakadulong upuan sa likod. Kinuha niya ang bag na isiniksik niya kanina sa ilalim ng upuan. Binuksan niya ito at pinatay ang cellphone na nasa loob. Muling umandar ang bus.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Naglalaro na sa isip ni Bobby ang galit ng pulitikong nag-utos daw nito kapag nalamang bigla siyang umatras. Iyon din ang mismong nagbabayad sa hospital bill ng kanyang anak na may sakit. Tiyak malaking problema ito pero bahala na. Kailangan niya nang bumaba ng bus. Kailangan niya nang puntahan ang kanyang pamilya sa ospital at dalin sila sa isang malayong lugar upang tumakas.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>“Tinatanggap ko po Kayo sa buhay ko. Kayo na po ang bahala. Iligtas Nyo po kami” bulong ni Bobby.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Tumayo si Bobby habang hawak-hawak ang malaking bag. Habang naglalakad siya sa isle ng bus, sa hindi maipaliwanag na kadahilanan ay biglang natanggal ang locket sa kanyang leeg na may picture ng kanyang anak na may sakit. Gumulong ito papunta sa harap. Mabilis ang takbo ng bus. Ipinangkapit ni Eli ang kanyang kanang kamay sa mga upuan habang hawak-hawak ng kanyang kaliwang kamay ang bag. Maingat siyang naglakad papunta sa harapan upang pulutin ang locket. Nang malapit na dito si Bobby ay bumitiw ang kanyang kanang kamay sa upuan upang damputin ito. Sa kasamaang-palad ay biglang nagpreno ang bus upang maiwasang mabangga ang motorsiklong nag-overtake dito. Nawalan ng balanse si Bobby kaya’t dire-diretso siyang sumalpok sa windshield ng bus. Nabasag ang kanyang ulo. Namatay siya sa mismong oras ding ‘yon. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt; text-indent: 0.5in;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Nangyari ang aksidente malapit sa EDSA. Ang lugar na nagpapaalala ng pagkakaisa at kabayanihan nating mga Pilipino. Sa tabi ni Bobby ay bumagsak ang pamphlet na naiwan niya sa inupuan niya kanina.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Saan Ka Pupunta?<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Hindi pa dito natatapos ang paglalakbay ni Bobby. Wala pa siya sa kanyang destinasyon.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ito ay aking lahok sa <a href="http://www.saranggolablogawards.com/">Saranggola Blog Awards 4</a>. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><a href="http://www.saranggolablogawards.com/">http://www.saranggolablogawards.com/</a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.saranggolablogawards.com/"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiobxhoqI1RxH952ClyLs3mDSR4U7i20PpMePqE2VxRpOJAUu26QFPQTmt6yhfxeik44tngoj7FePtcvYk71znciPQBwDzfBTRYRuQPqXxiF_wRciICJz08p1Glhg724XEptUkbIfkeyjw/s320/Saranggola_336x280.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.taragis.com/"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYQ2n2WBeNx_ViPZCjaEBAx-eGa2dZCG-TuhC0fh1FFtRSJD16TwF9egTSzMBI-xacNe3Iayj54RNXBGpJRh0DV9ks6M_bfnkqWL2UjdiIo778maEYG1AZRS5i6UlQZlHKmwc46aU7fCc/s1600/tgeek.png" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.mobeeu.mobi/"><img border="0" height="94" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8TYQDFspJqcWr-nrcm9ICYIUNwE6ILbTFMpxveiSQIClWWn0nuNakzeYbhI7ax_dfK6HE9YHTQa4CXx7hJypTb7xpzkry1yTcPczksc5-Gviad-4I2yPb6yagvJ4CumbOdsRw9noRopw/s320/mobeeu.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.dmcihomes.com/"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-obUV9bTCc4I6OrnvGw5dm3C3WoEZ_hU5vlFTqFus-LWjef0LoUVQLHY8vw4F6Hn-Wn22kmYZWKX3SDQ3pL3rUxOrXFFyjlscWFdyi1-5iG3sniTRadXtlrOs5WxK4W1qgFVD5o135qo/s1600/dmci_homes_logo.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-43970594466313018852012-09-12T05:44:00.001-07:002012-09-12T05:45:22.288-07:00PAKENSHET Nasa loob ng isang maliit na kwarto si Bugoy. Nandoon sya upang magrelax matapos matakasan ang ilang kalalakihang nakakita sa pagnanakaw ng bakal na kanyang ginawa. Ilang kilo rin ang bakal na kanyang nadekwat. Sapat yung kinita nya doon upang ipangbayad sa mumurahing puta at sa isang maliit at mabahong kwarto.<br />
<br />
May kumatok sa pinto.<br />
<br />
"Nandito na yung babae mo" sabi ng bugaw.<br />
<br />
"Sige, papasukin mo na. Bukas yan"<br />
<br />
Mabilis na pumasok ang puta at isinarado ang pinto. Hindi natitigan ni Bugoy ang mukha nito. Nanatili na lamang syang nakaupo sa kamang tila palasyo ng mga surot habang hinihintay ang pagharap nito. Humarap ang puta. Laking gulat ni Bugoy nang makita nya kung sino ito... si Angel Locsin. Ito yung paborito nyang artista na lagi nyang nakikita sa tuwing nakikiinom sya ng tubig sa karinderya ni Manang Feli. Hindi sya makapaniwalang nasa harapan nya ito ngayon. Unti-unti itong lumapit kay Bugoy at naghubad ng t-shirt. Nakita ni Bugoy ang naglalakihang mga suso nito na halos lumuwa na sa bra. Maya-maya pa'y nagtanggal na ito ng bra. Sa puntong 'yon ay sobrang nalibugan na si Bugoy. Tumayo sya sa kama at lumapit kay Angel upang lamasin ang mga suso nito. Ngunit bago nya pa 'yon nagawa ay biglang naging mga kamay ang mga suso ni Angel. Bigla ring naging matandang mangkukulam ang mukha nito. Natakot si Bugoy at lumayo. Na-corner sya sa isang pader ng kwarto habang dahan-dahang lumalapit sa kanya ang nakakatakot na babae. Nagsisisigaw sya.<br />
<br />
<br />
"PUTA KUNIN NYO YUNG PLAKA!"<br />
<br />
"LUMAYO KAYO! HUWAG NYONG GAGALAWIN YUNG BANGKAY!"<br />
<br />
Nagising si Bugoy sa bangketang kanyang tinutulugan nang marinig ang sigawan ng mga tao. Agad nyang inalam kung anong dahilan ng komosyon. Sumingit sya sa mga taong nagkukumpulan hanggang sa makita kung ano nga ba ito. Nabigla sya nang makitang nasagasaan pala ang nakababata nyang kapatid at talsik ang utak ito. Hindi sya makapaniwala. Pinikit nya ang kanyang mga mata at sinabi sa sariling panaginip lamang ito. Ngunit sa tuwing didilat sya ay wala pa ring nagbabago. Nandoon pa rin sa kanyang harapan ang bangkay ng kanyang nakababatang kapatid. Dito nya nasigurado na totoo nga ito. Nagsisi si Bugoy. Nagsisisi syang nagising pa sya mula sa bangungot na kanyang naranasan kanina. Hiniling nyang sana'y kinain na lamang sya ng matandang babae. Kung alam nya lang na magigising sya sa isang mas malaking bangungot at sana'y mas pinili nya na lamang na manatili doon.<br />
<br />
"Pakenshet" ang tanging nasabi nya sa sarili.<br />
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-29405330003303488752012-08-04T12:38:00.000-07:002012-08-05T03:47:19.213-07:00LOURDES Tumahimik ang buong paligid at tila bumagal ang lahat nang magsimulang sumayaw si Pamela. Hindi naman literal na ganon ang nangyayari ngunit sa pakiramdam ni Julian parang ganon na nga. Kasabay nang pagkislap ng mga ilaw sa loob ng maliit na club ang pagtibok ng kanyang puso. Tila hindi nya maintindihan kung bakit ganito. Dito nya lang ito naramdaman.<br />
<br />
Sa gitna ng hubad na pagtatanghal ni Pamela ay nasisigurado ni Julian na tinitignan din sya nito. May kadiliman man ang lugar ngunit sigurado siyang sa kanya ito tumitingin mula sa entablado.<br />
<br />
Nang matapos ang pagsasayaw ni Pamela ay kinausap ni Julian ang waiter sa club. Sinabi nyang gusto nyang maka-table ang babae. Pinaalam naman sa kanya ng waiter na bilin ni Pamela na hindi muna ito magpapa-table sa araw na ito. At dahil nadismaya si Julian sa kanyang narinig ay nagdesisyon na lang syang umuwi at babalik na lang sa ibang araw upang makita ulit ang babaeng 'yon.<br />
<br />
Paglabas nya sa club ay nagkataon namang nakita nya doon si Pamela na nag-aabang ng masasakyan. Nilapitan nya ito at inalok na sumabay na lamang sa kanyang sasakyan. Hindi naman tumanggi ang babae. Hinatid nya ito sa bahay nito.<br />
<br />
Nang makarating na sila sa bahay ni Pamela ay inalok sya nitong manatili muna sandali. Pumayag agad si Julian dahil sa pag-asang may mangyayari sa kanilang dalawa. Hindi naman sya nabigo sapagkat agad syang hinalikan ni Pamela at pinasunod sa kwarto nito. Pinahiga muna sya nito sa kama.<br />
<br />
"Napansin ko, yung nagsasayaw ako kanina, nakatitig ka lang sakin"<br />
<br />
"Oo, totoo 'yon. Pero kung alam mong nakatitig ako sa'yo, tama pala yung hinala ko na tinitignan mo rin ako habang nagsasayaw ka"<br />
<br />
"Hindi ko nga alam kung bakit ko ginawa 'yon. Parang kung may anong hangin ang bumubulong sakin na bumaling ako sa direksyon ng kinauupuan mo. Eh ikaw, bakit ka nakatitig sakin? May kamukha ba akong kakilala mo o nagagandahan ka lang talaga sakin?<br />
<br />
"Nakakatuwa man sabihin pero nang makita kita kanina, parang alam kong ikaw ang babaeng dapat kong mahalin. O parang higit pa doon, parang mahal na kita. Pakiramdam ko na ako ang lalaking babago sa'yo"<br />
<br />
"Sa tingin mo ba na magbabago pa ang isang katulad ko?"<br />
<br />
"Oo"<br />
<br />
Hinatak ni Pamela si Julian upang umibabaw ito sa kanya.<br />
<br />
"Narinig kong ipinakilala ka nila bilang Pamela, yun ba ang tunay mong pangalan?"<br />
<br />
"Pwedeng bang sipingan mo na lang ako at huwag ka nang magtanong?"<br />
<br />
"Pakiusap sabihin mo naman. Gusto ko lang malaman ang pangalan ng babaeng mamahalin ko"<br />
<br />
"Lourdes. Lourdes ang pangalan ko"<br />
<br />
"Yung totoo?"<br />
<br />
"Hindi kita niloloko, Lourdes talaga ang pangalan ko"<br />
<br />
Sinimulan na siyang halikan ni Julian at unti-unting hinubaran.<br />
<br />
"Lourdes... Lourdes..."<br />
<br />
<br />
"Pa, gising... Pa"<br />
<br />
Ginising si Julian ng kanyang anak.<br />
<br />
"Pa, ayos ka lang ba? Narinig kong tinatawag mo yung pangalan ni Mama"<br />
<br />
"Napanaginipan ko na naman kasi yung Mama mo. Miss na miss ko na sya. Ilang taon na ang lumipas pero masakit pa ring tanggapin ang pagpanaw nya. Mahal na mahal ko ang Mama mo anak. Mahal na mahal"washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-39173152577677660372012-05-29T04:38:00.001-07:002012-05-29T04:38:11.720-07:00BANTAY-SALAKAY "Pare, nahihirapan na akong magpigil. Iiskoran ko na talaga yang bebot na yan"<br />
<br />
"Gago ka ba Larry? Gusto mo bang mawalan ng trabaho? Buti nga sana kung ganon lang ang abutin mo eh. Malamang kapag may nakahuli sa'yo, bitay ang abot mo"<br />
<br />
"Wala nang bitay ngayon. At bakit naman ako matatakot na may makakaalam kung gawin ko man 'yon? Hindi naman makakapagsumbong yan. Paano naman ako maisusumbong niyan eh baliw yan? Pwera na lang kung ikaw ang magsumbong sakin. Pero ikaw ba, hindi ka ba natutukso sa kanya? Tignan mo nga yung itsurang yan. Diba modelo yan noon bago yan nabaliw"<br />
<br />
"Nandoon na tayo pare pero..."<br />
<br />
"Teka, tumahimik ka. May paparating na mga doktor. Baka marinig nila yung pinag-uusapan natin at mapahamak pa ako dahil sa'yo"<br />
<br />
"Tignan mo yang si Larry, nagsasalita na namang mag-isa" sabi ng doktor.<br />
<br />
"Ginawa na natin ang lahat diyan. Sa tingin ko wala na syang pag-asang gumaling" sagot naman ng isa.<br />
<br />
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-82454003990156706652012-05-26T12:44:00.000-07:002012-05-27T04:47:53.448-07:00TADHANA "Mr. Vicencio"<br />
Tumingin ang lahat kay Mario.<br />
"MR. VICENCIO, ARE YOU WITH US?"<br />
Naramdaman ni Mario ang pagkalabit sa kanya ni Kit. Napatingin sya dito.<br />
"Huh?"<br />
"Pare, tinatawag ka ni Ma'am"?<br />
"Ma'am, ano po 'yon? Sorry po. Ano po kasi. Kwan po kasi..."<br />
May mangilan-ngilan na gustong matawa sa nangyari ngunit pinigilan nila ang kanilang mga sarili. Alam kasi nila ang dahilan kung bakit nagkakaganito si Mario. Nagkahiwalay sila ng nobya nyang si Melisa nang mapatunayan nya ang noong hinala lamang na nakikipaglandian ito sa ibang lalaki. Nabasa nya kasi sa cellphone nito ang ilang mga mensahe nung lalaki.<br />
"May problema ka ba Mr. Vicencio? Mukhang ang lalim ng iniisip mo ah. Ilang araw na kitang napapansin na ganyan" tanong ng guro.<br />
"Wala po Ma'am. Ayos lang po ako"<br />
Biglang tumunog ang bell.<br />
"Okay class, see you again tomorrow"<br />
Pagkalabas na pagkalabas ng guro ng silid ay agad na lumapit si Melisa kay Mario. Ngunit katulad ng laging ginagawa ni Mario ay hindi nya ito pinansin. Lumabas din sya agad ng silid. Naiwan si Melisa na umiiyak habang sinusubukang patahin ng iba nilang mga kaklase.<br />
<br />
Mag-isang tumayo si Mario sa waiting shed sa labas ng paaralan. Sunod-sunod syang humithit ng tatlong stick ng sigarilyo. Nang makita sya dito ng kaklase nilang si JR ay nilapitan sya nito.<br />
"Pare, kamusta?"<br />
"Oy, ikaw pala. Yosi pre?"<br />
"Hindi pre, salamat. Pare, gala naman tayo minsan"<br />
"Wala akong gana pre"<br />
"Pare, tungkol pala kay Melisa, narinig ko na nagsisisi na raw sya sa ginawa nya at hindi na sya nakikipagkita doon sa lalaki..."<br />
"Tangina naman pre, kung yan lang talaga ang gusto mong sabihin sakin kaya kaya lumapit, mabuti pang iwan mo na lang ako. Hindi nyo ba nakikita, wala na akong pakialam sa kanya. Wala na rin akong pakialam sa pag-aaral ko, sa mga pangarap ko, sa buhay ko. Ginago nya ako pare. Pero siguro ganon talaga. Ito ang gusto ng tadhana para sakin. Hanggang dito na lang siguro talaga ako. Sige pare, uwi na ako"<br />
Walang ingat na tinungo ni Mario ang kalsada. Hindi nya tinignan kung may paparating na sasakyan. Tila wala na talaga syang pakialam. Nagulat na lamang sya nang may sumigaw ng kanyang pangalan at may tumulak sa kanya ng napakalakas mula sa likod. Pagtingin nya dito... nabangga pala si Melisa ng sasakyan dahil sa pagliligtas sa kanya. Sa kabutihang palad ay hindi masyadong napuruhan ang dalaga. Agad na nagsipaglapitan dito ang mga tao upang tumulong. Si Mario naman ay nanatili lang sa kanyang kinatatayuan.<br />
"Tinadhana itong mangyari..." ibinulong ni Mario sa kanyang sarili at tuluyan nang umalis.<br />
<br />
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-26156459516663780152012-03-16T00:59:00.001-07:002012-03-16T05:46:57.086-07:00Mundo Nilapag ko ang cellphone ko sa ibabaw ng lamesa. Nagulat na lamang ako nang biglang nagkaroon ng isang napakalakas na lindol. Ngunit gamit ang taglay kong kapangyarihan ay ibinaon ko ang aking mga kamay sa lupa at pinigilan ang pag-alog ng paligid. Nang mapigilan ko ang lindol ay biglang umihip ang napakalakas na hangin. Isang buhawi ang tumama sa lugar kung nasaan ako. Tinangay nito ang bubong ng aking bahay. Ngunit hindi pa dito natatapos ang lahat. Nagkaroon din ng napakalakas na bagyo at tila galit na galit na tumama ang ulan saking katawan. Napakaingay din ng kulog at napakatalim ng mga kidlat. Nag-ipon ako ng hangin saking lalamunan at hinipan ko papalayo ang bagyo. Sa kabutihang-palad ay nagawa kong palayuin ito. Ngunit ang huli kong nasaksihan ay sadyang nagpayanig saking laman. Nakita kong nahuhulog mula sa langit ang mga bituin. Natakot ako. Ngunit kahit balot na ng takot ang aking pagkatao ay may natitira pa ring pag-asa. Lumaban ako. Inilabas ko ang lahat ng aura saking katawan at nagawa nitong panatiling nakabitin sa langit ang mga bituin. Napakahirap pero pilit kong kinaya.<br />
<br />
Tumunog ang aking cellphone. May text message galing sa'yo. Ito na ang hinihintay kong sagot. Sobrang bumilis ang tibok ng aking puso.<br />
<br />
"Sigurado na ako. Hindi na kita mahal"<br />
<br />
Tuluyan nang nagunaw ang aking mundo.<br />
<br />
<br />
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-15689770586750204082011-11-25T13:25:00.000-08:002012-01-10T03:43:56.410-08:00KWENTO Bwisit na araw 'to. Naiisip ko na naman si Mercy. Ang hirap nyang kalimutan. Para syang sinuperglue sa pagkatao ko kaya kahit anong gawin ko pakiramdam ko sakin pa rin sya. Pero ang totoo, iniwan nya ako. Pinagpalit nya ako sa kupal nyang "bestfriend" na ang tunay na intensyon ay agawin sya mula sakin. Kaya pala madalas syang sinasamahan ni gago kung saan-saan dahil may balak palang manulot. Ito namang si Mercy nagpasulot. Magsama silang mga gago.<br />
<br />
Sa mga gantong pagkakataon, para mawala kay Mercy ang focus ko, sinusubukan kong magsulat ng kwento. Pero isang oras ko nang hawak ang ballpen pero ni isang salita ay wala pa akong naisusulat sa papel. Mental block. Bwisit naman talaga, bakit ngayon pa? Papalit-palit tuloy yung diwa ko kay Mercy at kung ano ba ang magandang isulat.<br />
<br />
Para makaisip ng magandang isusulat, nagdesisyon akong pupunta ako ng bookstore. Pag walang-wala kasi akong ma-topic doon ako kumukuha ng ideya. Paborito kong magbasa ng mga graphic novels lalo na kung tungkol kay Batman.<br />
<br />
Sa Cubao ako dederetso, naisip ko. Meron doon ubod ng laking National Bookstore at meron ding Fully-booked sa loob ng Gateway. Marami ako dong makikitang mga graphic novels. Ayos na doon. Hindi na ako nagbihis ng pang-alis. Ni-lock ko na lang yung bahay tapos pumara ako ng pedicab at nagpahatid sa Pureza Station ng LRT2.<br />
<br />
Sa loob ng tren ay marami akong nakasabay ng mga istudyante. PDA yung ilan. Napapamura ako sa sarili ko habang nakikita ko sila. Merong mga lalaking nakahawak sa safety handrails habang yung syota naman nila sa kanila nakayakap para huwag matumba. Naalala ko na naman si Mercy. Lecheng tren 'to.<br />
<br />
Ibinaling ko na lang yung tingin ko sa mga advertisements sa loob ng tren. Kaso sa dami ba naman ng pwedeng magadvertise doon, talagang Converse pa. Madalas akong pinupuna noon ni Mercy sa puti kong Chuck Taylor. Masyado raw madumi kaya dapat labahan ko din. Pero ayaw ko. Mas gusto ko ang sapatos kapag marumi. Rakenrol kasi yung dating. Pero kupal na tren 'to. Parang nananadya.<br />
<br />
Dumating sa Cubao station ang sinasakyan kong tren. Mabilis naglabasan ang maraming mga tao. Unahan agad lahat papunta sa hagdan at escalator. Nakipila ako sa escalator dahil tamad akong maglakad.<br />
<br />
Sa haba ng pila ay napatingin ako sa food court ng Gateway. Kita sya mula doon dahil salamin at hindi pader ang humaharang. Hindi ko inaasahan na makikita kong kumakain sa tapat mismo ng salamin si Mercy at yung kupal na nanulot sakin. Nagdilim bigla yung paningin ko.<br />
<br />
Tumakbo agad ako sa hagdanan. Wala na akong pakiaalam kung marami akong nababanggang mga tao. Basta binilisan ko yung takbo mula doon hanggang sa lagayan ng ticket hanggang papasok ng mall hanggang makaakyat ako sa foodcourt.<br />
<br />
Nandoon sila malapit sa may Reyes Barbeque. Mabilis yung paglapit ko sa kanila kaya hindi nila ako napansin. Agad kong hinawakan sa ulo si kupal at pinaguuntog sa mesa. Ginawa ko ito hanggang sa dumugo yung ulo nya. Na-shock si Mercy sa ginawa ko. Wala na akong pakialam. Totodasin ko 'tong si kupal.<br />
<br />
Alam kong nagkakagulo na yung ibang mga tao kaya ano mang oras ay dadamputin na ako ng mga guwardiya. Hindi ko na mapapalagpas ang pagkakataong ito. Kinuha ko agad yung barbeque stick sa pinggan ni kupal at ipinangsaksak ko ito sa leeg nya.<br />
<br />
"ALAM MO BANG REYES RIN ANG APELYIDO KO. YAN GINAWA NA KITANG REYES BARBEQUE!" sigaw ko sa duguang si kupal.<br />
<br />
"Hoy wala ka sa buwan" sabi ng isa.<br />
<br />
Biglang bumalik yung ulirat ko. Nakatayo pa rin ako sa babaan ng escalator at nakatanaw kay Mercy at kay kupal doon sa salamin.<br />
<br />
"Ang pangit ng kwentong 'yon" naisip ko. "Magsama kayong dalawang gago. Bibili na lang ako ng Batman para makaisip ng mas magandang kwento"washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-76150721090095727012011-11-24T10:14:00.000-08:002011-11-24T14:16:15.613-08:00PARE-PAREHO LANG ANG MGA LALAKI "Bilang lalaki, pakiramdam mo, may itinatago kaya sakin 'yon?" tanong ni Jennylyn.<br />
<br />
"Ayoko nang magkomento dyan dahil baka isipin mo gusto ko kayong magkahiwalay, Alam mo namang may gusto ako sa'yo" sagot ni Bingo. "Ikaw lang kasi, kung ako na lang sana..."<br />
<br />
Biglang tumingin sa kaliwa si Jennylyn at iniwas ang mukha kay Bingo. Halatang hindi nya nang gustong marinig ang sasabihin pa nito.<br />
<br />
"Sorry Bingo. Kaibigan lang talaga yung tingin ko sa'yo. Okay naman tayo ng ganto diba?"<br />
<br />
Hindi na sumagot si Bingo at tumingin na lamang sa cellphone nya. Halatang naghahanap ng dahilan para makaalis sa awkward na usapan nila ni Jennylyn.<br />
<br />
"Pasensya na Jen pero kailangan ko na palang umalis"<br />
<br />
"Totoo ba yan? Bakit naman galit ka sakin? Cool naman tayo diba?"<br />
<br />
"Yeah, we're cool. Uhm, paano, alis na ako"<br />
<br />
Pumunta si Bingo sa bahay ng tropa nyang si Jeremy. Doon ay nagyaya syang makipaginuman. Ngunit hindi pa man sila nakakarami ng inom ay nag-ring ang telepono ni Bingo. Tumatawag si Jennylyn.<br />
<br />
"Pre, bat ayaw mong sagutin?" tanong ni Jeremy. "Sino ba yang tumatawag?"<br />
<br />
"Si Jennylyn pre"<br />
<br />
"Jennylyn? As in yung type mo? Hindi ka pa rin ba sumusuko dyan?"<br />
<br />
"Nagsasawa na nga ako sa set-up namin. Pag sinusubukan kong iwasan sya, lapit naman ng lapit sakin. Ang hirap pre. Alam nya namang may gusto ako sa kanya tapos ganyan pa sya. Shit. Hindi ko na sasagutin yang tawag nya"<br />
<br />
Nagpaulit-ulit pa rin ang pag-ring ng cellphone at napilitan ng sagutin ni Bingo. Lumabas muna sya ng bahay ni Jeremy para makipagusap sa cellphone. Pagpasok nya ulit sa loob ay sinabi nya kay Jeremy na kailangan nya nang umalis.<br />
<br />
"Oh pre bakit?"<br />
<br />
"Tangina. Kailangan daw ng kausap. Nakipaghiwalay daw yung boyfriend nya"<br />
<br />
"Eh bakit ikaw ang gustong makausap? Pangatlong beses nya na atang ginagawa sa'yo yan ah. Si Joe D' Mango ka ba na lagi nyang kailangan makausap kapag iniiwan sya ng boyfriend nya?"<br />
<br />
"Nalalabuan na nga ako pre. Pero pre, anong oras ka ba matutulog mamaya? Pwede bang dito na lang ako makitulog sa bahay mo? Ayokong umuwi ng bahay ngayon. Inuman tayo mamaya"<br />
<br />
"Madaling-araw pa naman ako matutulog. Sige pre, deretso ka lang dito pagkatapos mong makipausap sa kanya"<br />
<br />
Nakipagkita sa kanya si Jennylyn sa basketball court malapit sa bahay nito. Walang mga tao doon dahil madilim na at wala namang nagpaschedule ng laro. Naupo sila sa bleacher at nagusap.<br />
<br />
"Jen, ayaw mo bang lumipat tayo ng pwesto? Lalamukin tayo dito"<br />
<br />
Hindi pinansin ni Jennylyn ang sinabi ni Bingo at sinabing "Pare-pareho lang ang mga lalaki..." na tila hindi lalaki ang kausap nya ngayon.<br />
<br />
<br />
Pasado ala-una ng madaling-araw ng makabalik si Bingo sa bahay ni Jeremy.<br />
<br />
"Pre, kamusta kanina?"<br />
<br />
"May nangyari samin ni Jennylyn"<br />
<br />
"Tangina. Seryoso? So ano na?"<br />
<br />
"Anong ano na?"<br />
<br />
"Ano ng plano mo? Syota mo na ba sya? Kayo na ba?"<br />
<br />
"Hindi pre, iiwasan ko na sya. Panakip-butas lang naman ang gagawin sakin non"<br />
<br />
"Parang hindi ko maintindihan?"<br />
<br />
"Tong mga babaeng 'to, akala ata nila hindi ka mapapagod na magmahal sa kanila. Hindi ba nila alam na masakit kapag alam nyang mahal mo sya pero ibang lalaki yung kinukwento nya sa'yo. Sawang-sawa na akong marinig kung paano syang niloloko ng ibang mga lalaki. Ang tagal ko nang nasa harapan nya, wala akong planong lokohin sya pero pinipili nya pa rin yung mga gagong 'yon. Tapos iiyak-iyak sya sakin. Hindi na ako magpapakatanga sa kanya. Pare-pareho lang naman ang mga babaeng yan"<br />
<br />
Habang naguusap ang dalawa ay biglang nagring ang phone ni Bingo.<br />
<br />
"Si Jennylyn pre?"<br />
<br />
"Oo" sagot ni Bingo sabay patay ng cellphone.washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-33044599328953394022011-11-23T05:12:00.000-08:002011-11-23T05:13:29.708-08:00HULI SA AKTO Maagang nag-out si Jose sa trabaho. Buti na lang at nacontact nya at pumayag ang kasamahan nyang guwardya na ipagpatuloy ang oras nya. Babawi na lang sya dito sa ibang araw. Masama talaga ang pakiramdam nya at kailangan nya nang umuwi.<br />
<br />
Bago magalas-dose ng tanghali ay nasa tapat na si Jose ng kanilang bahay. Binuksan nya ang pinto at agad na dumeretso sa kwarto para magpalit ng pambahay. Ngunit hindi nya inaasahan na makikita nya doon ang kalive-in nya na may katalik na iba sa ibabaw ng kama. Nagdilim ang paningin ni Jose. Dinukot nya mula sa bitbit nyang bag ang kanyang baril at malapitang binaril ang lalaki. Sunod-sunod na putok ang narinig sa buong lugar.<br />
<br />
"Umalis ka na kung ayaw mong mapatay din kita" galit na sinabi ni Jose sa babae. "Putang ina mo Manuel. Mahal na mahal kita. Putang ina mo. Ginago mo ako. Alam ko namang tumitira ka ng mga babae. Pero putang ina, bakit pati dito sa pamamahay ko"washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-47148504296756252872011-11-21T05:36:00.000-08:002011-11-21T05:38:57.677-08:00SILAHISSa loob ng isang sari-sari store...<br />
<br />
"Anak, silahis ka ba?" tanong ng nanay ni Wilfredo. "Kasi mukha ka namang lalaki pero parang kinikilig ka pag nakikita mo si Coco Martin"<br />
<br />
"Nay, ano namang kalokohan yan. Hindi ako kinikilig kay Coco Martin. Kinikilig ako sa ka-loveteam nyang si Maja Salvador. Tsaka tignan nyo nga 'tong anak nyo, nasa itsura ba nito ang pagiging silahis?"<br />
<br />
"Parang kasi. Pero baka ako lang ang may akala ng ganon..."<br />
<br />
Naputol ang usapan ng mag-ina ng biglang may bumili sa kanilang tindahan.<br />
<br />
"Pagbilan po"<br />
<br />
"Nay ako na. Sandali lang ah, pagbebentahan ko lang ito" sabi ni Wilfredo. "Ano yung bibilin mo?"<br />
<br />
Tinignan ng bumibili si Wilfredo at sinabing "Pamintang-durog".<br />
<br />
"Ano? Ganon? Sobrang obvious na ba talaga?" tanong ni Wilfredo.<br />
<br />
"Huh? Ano po 'yon? Ang sabi ko pagbilan ng pamintang-durog"<br />
<br />
Umiling-iling na lang ang nanay ni Wilfredo.washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-18076465283711359352011-11-18T14:19:00.000-08:002011-11-19T04:55:07.624-08:00PINAPARINGGAN Nang unang magkita si Joseph at Manny, alam na nila sa sarili nilang hindi agad sila magkakasundo. Mayaman si Joseph at mahirap naman si Manny. Sobrang magkaiba ang kanilang mundo. Ngunit taliwas sa kanilang inaasahan, mabilis silang nagkapalagayan ng loob at naging matalik na magkaibigan. Sa sobrang lapit nila sa isa't isa, maraming mga bagay ang sabay nilang ginagawa. Tulad ng pagkain, paliligo at pagtulog. Daig pa nila ang samahan ng ibang magkakapatid. Ngunit ang lahat ng ito ay nagbago ng nagsimulang magparinig si Joseph kay Manny.<br />
<br />
"May mga tao talaga na napakainggitero. Hindi nila matanggap na mas angat ka sa kanila. Alam mo yon, yung tipong gagawin ang lahat madaig ka lang. Wala talagang utang na loob. Lumayo-layo ka nga sakin baka masaktan lang kita eh" ang sabi ni Joseph habang nakatingin sa kung saan.<br />
<br />
"Ako ba pinariringgan mo?" tanong ni Manny.<br />
<br />
"Bakit, sinabi ko bang ikaw ang tinutukoy ko? Napakaguilty mo naman pare. Napaka-assuming mo. Paano mo naman nasabi na ikaw ang pinaparinggan ko?"<br />
<br />
"Eh sira-ulo ka pala eh. Tayong dalawa lang naman ang nastranded sa isla na 'to simula nung nagcrash yung sinasakyan nating eroplano"washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-3800727703386571532011-11-16T01:08:00.000-08:002011-11-16T01:09:11.811-08:00ANGHEL "Totoong may anghel"<br />
<br />
Yan ang madalas na sinasabi sakin ng girlfriend kong si Ingrid bago sya namatay. Kapag tinatanong nya ako kung naniniwala ba ako sa sinasabi nya, umuoo lang ako. Pero sa totoo lang, hindi ko alam kung meron ba talaga o wala. Ayoko lang sumama ang loob nya lalo na't alam kong may taning na ang buhay nya dahil sa cancer. Sabi ni Ingrid na ang mga anghel daw ang ipinapada upang magligtas sa atin sa panahon ng kapahamakan. Kung totoo man sila, bakit nila hindi iniligtas si Ingrid? Bakit nila hinayaang mamatay ang babaeng minamahal ko? Pero siguro wala silang kasalanan. Dapat mangyari kung ano ang itinakda.<br />
<br />
Nang mamatay si Ingrid, nawalan ako ng gana sa buhay. Marami akong naging tanong. Bakit sya pa? Bakit hindi na lang yung masasamang mga tao? Bakit kinuha sakin yung kaligayahan ko? Talagang nabadtrip ako. Sobrang mahal ko si Ingrid. Mahal ko sya kapantay ng pagmamahal ko sa nanay ko. Mataas ang respeto ko sa kanya. Sinabi ko sa sarili ko na hindi ako makikipagtalik sa kanya hanggang hindi kami nagpapakasal. Sobrang hirap ng ganon pero kinaya ko. Kinaya ko dahil nirerespeto ko sya. Ganon ang gusto nya kaya handa akong maghintay. Kaso lang wala pala akong dapat hintayin kasi namatay sya agad.<br />
<br />
Para makaganti sa tadhana, naisip kong maghahanap ako ng malanding babae tapos pagsasawaan ko. Lahat ng pagpipigil na ginawa ko noon, sa kanya ko ibubuhos. Ayokong kumuha lang ng bayarang babae. Ayokong pumutol sa ganon dahil baka makakuha ako ng sakit. Mas trip ko yung syosyotain na babae para ako lang ang gagalaw sa kanya. Atleast sa paniniwala ko na ako nga lang dahil sakin sya.<br />
<br />
Hindi naman naging mahirap ang paghahanap dahil ang ideya ay nagmanipesto sa katauhan ng bago naming kapitbahay. Isang tingin ko palang sa kanya, nakasulat na sa buo nyang katawan ang mga katagang "PWEDE MO AKONG ISKORAN". May kahalayan sya manamit at mukhang nanlalambot. Magandang kombinasyon ng katangian para sa babaeng gusto mong gawan ng masama. Lala ang pangalan nya. Tama naman ang hinala ko sa kanya dahil hindi nya ako pinahirapan. Ilang pangbobola lang at naging girlfriend ko agad sya.<br />
<br />
Maraming mga pagkakataon na nagpapaiwan ako sa bahay pagaalis ang pamilya namin para masolo ko ang lugar. Syempre kapag mag-isa lang ako, pwede kong papuntahin si Lala doon at gumawa ng kung anong kolokohan. Malandi si Lala. Siya mismo ang nagpapakita sakin ng motibo. Yung mga hawak nya sa binti ko. Yung mahahalay nyang mga yakap. Gusto nya talagang merong mangyari samin. Gusto ko rin naman pero sa bawat pagkakataong gagawin ko na ang plano ko, parang halimaw na kinakain ng alaala ni Ingrid ang isipan ko. Naririnig ko yung boses nya na nagsasabi ng "Huwag". Nagi-guilty ako. Palaging hindi ko nagagawa yung kakaguhan na plano kong gawin nang pinasok ko ang relasyon namin ni Lala.<br />
<br />
Isang araw, nasabi sakin nung isa sa mga tropa ko, na nasabi rin sa kanya ng isa sa mga tropa namin, na nasabi lang rin doon ng isa sa mga tropa namin, na yung tropa naming si John ay naka-score kay Lala. Parang hindi na ako masyadong nagulat dahil halata naman sa ugali ni Lala na may kakayahan syang gawin ang ganong bagay. Pero yung ginawa sakin ni John, nakakalalaki 'yon. Binangasan ko agad yung mukha nya nang magkita kami. Hindi naman siya pumalag dahil malamang alam nya na kung bakit ko sya binanatan. Nakipaghiwalay na ako kay Lala ng hindi man lang nakakaisa at kinalimutan ko naman yung pagkakaibigan namin ni John.<br />
<br />
Makalipas ang dalawang linggo, umalis na sila Lala sa lugar namin. Ewan ko bakit pero sabi-sabi ng iba na hindi na raw trip ng mga kasamahan nya yung lugar namin kaya hahanap sila ng medyo mas matinong lugar. Pero kung ano man yung dahilan ng pag-alis nila, wala na akong pakialam. Mabuti na nga 'yon ng mabawasan na yung nagpapainit sa ulo ko sa lugar namin. At salamat na rin kasi wala nang matitira si John dahil umalis na yung inagaw nya sakin.<br />
<br />
Makalipas ang tatlong linggo, hindi ko inaasahang lalapitan ako ni John para makipag-usap. Malungkot yung itsura ng mukha nya. Hindi ko naman sya tinabla dahil baka hihingi sya ng tawad. Alam kong may lamat na yung pagkakaibigan namin pero baka maayos ng konti kung magpapakumbaba sya. At tulad naman ng inaasahan ko, humingi nga sya ng tawad. Pero ko hindi inaasahan yung mga sumunod nyang sinabi. Nagdonate daw sya ng dugo mga ilang araw na ang nakalipas. Madalas nya namang ginagawa 'yon. Pero kakaiba ngayon, sa unang pagkakataon ay tinawagan sya ng blood bank para sabihin na may problema... HIV positive ang dugo nya. Pina-clear nya pa raw sa mga taga-laborotoryo doon kung sa kanya talagang dugo yung nagpositive dahil matagal na syang nagdo-donate pero ngayon lang nangyari ito. Nakumpirma namang positive nga sya. Hinala nyang nakuha nya ito sa pakikipagtalik kay Lala. Ito lang kasi ang babaeng nakatalik nya sa nakalipas ng buwan. Kinausap nya pala ako para sabihin sakin na dapat akong magpablood test para malaman ko kung HIV positive na rin ako. Naisip ni John na dahil girlfriend ko noon si Lala, malamang ay nahawa na rin ako nito kung ito man yung nakahawa sa kanya. Sa isip ko, bigla akong napadasal at nagpasalamat sa Diyos. Hindi ako relihiyoso pero alam ko Sya ang nagligtas sakin. Hindi ako sigurado sa mga anghel pero alam kong may Diyos.<br />
<br />
Matagal ko na sana pinatulan si Lala kung hindi lang dahil sa mga alaala ni Ingrid. Dahil na rin pakiramdam ko ay nailigtas ako sa kapahamakan ay mas naging relihiyoso ako. Nalaman ko na rin ang tungkol sa mga anghel. Tama pala si Ingrid, totoo sila. Pero nagpapasalamat ako na kahit sa panahong hindi pa man ako naniniwala sa kanila ay nagsilbing anghel ang alaala ni Ingrid sa buhay ko. Hanggang ngayon sa puso ko, itinuturing ko pa rin syang isang anghel.washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-8665773137557733532011-11-14T12:33:00.000-08:002011-11-14T12:45:38.934-08:00LIWANAG Sabi noon ng tatay ko bago sya mamatay na tumingin lang daw ako sa langit kapag nadidiliman ako. May liwanag daw akong makikita kapag ginawa ko 'yon. Pero ngayon, kahit anong tingin ko sa langit ay wala akong makitang liwanag. Oo nga't gabi ngayon ngunit kahit buwan at mga tala ay hindi ko makita. Gusto ko silang makita. Sabi kasi ng iba na kasama na raw ng mga tala ang mga pumanaw na tao. Marami akong mga problema ngayon. Kung kasama na ng mga tala ang tatay ko, sana man lang masilip ko sya ngayon doon sa kalawakan at masilip nya naman ako dito sa lupa. O kahit wala pa sya doon, basta gusto ko lang makakita ng liwanag mula sa langit. Pero sa kapal ng mga ulap at sa simoy ng hangin, malaki ang posibilidad na umulan. Mukhang wala talaga akong makikitang liwanag mula sa langit sa ganitong klase ng panahon. Kung mananatili pa siguro ako ng mas matagal dito, baka abutan pa ako ng ulan. Siguro dapat na akong pumasok sa loob ng bahay. Nagkamali lang siguro ang tatay ko ng sinabi nyang tumingin lang ako sa langit kapag nadidiman ako dahil minsan, kung minsan, pinagdadamot talaga ng langit ang liwanag sa pinakamadilim na parte ng buhay mo. Pero bago pa man tuluyang matapos ang aking pagtingala ay biglang kumidlat. Isang matinding kidlat na nagpaliwanag sa buong paligid na animo'y umaga. Kasunod nito ang tunog ng napakalakas na kulog na tila sumisigaw ng "Hindi pa ba sapat ang liwanag na yan?"....washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-20489837566260911202011-10-27T05:37:00.000-07:002011-10-27T05:38:16.936-07:00IMAHE<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 16px;"></span><br />
<div style="line-height: 1.5em;"> “I’m sorry” umiiyak na sinabi ni Jane.</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Bakit?”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Mark, hindi ako yung tamang babae para sa’yo”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Nakikipaghiwalay kaba sakin?”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Sorry talaga”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Jane, wag mong gawin ‘to, mahal na mahal kita...”</div><div style="line-height: 1.5em;"> Hindi pa man tapos magsalita si Mark ay pinutol na ang usapan nila sa cellphone. Dumeretso agad si Jane sa banyo. Hanggang doon ay wala pa rin tigil ang kanyang pag-iyak. Tinodo nya ang bukas ng gripo. Hinubad nya ang kanyang mga suot. Kahit hindi pa puno ang timba ay sumalok agad sya ng tubig at ibinuhos sa kanyang katawan. Gigil na gigil nyang kinuskos ang kanyang balat.</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Napakarumi kong babae...”</div><div style="line-height: 1.5em;"><br />
</div><div style="line-height: 1.5em;"> Nag-ring ang cellphone ni Jane. Si Anna ang tumatawag. Inisip nya kung sasagutin nya pa ba ito o hahayaan nya lang mag-ring. Kaso baka may importanteng sasabihin kaya’t sinagot nya na lang.</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Jane?”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Anna”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “May something ba? Sabi ni Mark nakipaghiwalay ka daw sa kanya”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Anna...”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Dear, ano ba yon? Baka may maitutulong ako?”</div><div style="line-height: 1.5em;"> Biglang umiiyak si Jane.</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Tell me, handa akong makinig”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Anna, ibinenta ko yung pagkababae ko”</div><div style="line-height: 1.5em;"> Nabigla si Anna sa narinig. Hindi agad sya nakapagsalita.</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Jane, ayaw kitang husgahan, pero bakit?</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Kailangan ko ng pera. Gusto kong magaral. Akala ko after that wala na. Pero ngayon, ang dumi-dumi ko...”</div><div style="line-height: 1.5em;"> Lalong tumindi ang pagiyak ni Jane. May iba pa syang mga sinasabi ngunit hindi na maintindihan dahil sa kanyang paghagulgol.</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Okay, calm down, calm down...”</div><div style="line-height: 1.5em;"> Hinintay ni Anna na medyo tumigil ito sa pagiyak.</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Jane, sino yung lalaki?”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Hindi ko alam kung pwede kong sabihin. Sabi nung bakla dapat confidential ‘to”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Sinong bakla?”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Yung nagbugaw sakin”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Shit Jane, bestfriend mo ako. Wala ka bang tiwala sakin?”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Hindi naman sa ganon pero... pero... sige, ang totoo si Mayor yung lalaki”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “What!” </div><div style="line-height: 1.5em;"> “Sobrang nagsisisi ako Anna. Anong dapat kong gawin?”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Nangyari na ‘yon. Hindi mo naman pwedeng kasuhan ng rape dahil hindi ka naman ni-rape. Linggo naman bukas, magsimba tayo. Humingi ka ng tawad. Sa tingin ko ‘yon ang pinakamaganda mong gawin para sa sarili mo”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Nakakahiya...”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Sa Kanya ka pa ba mahihiya?”</div><div style="line-height: 1.5em;"> “Anna, salamat at nandyan ka...”</div><div style="line-height: 1.5em;"><br />
</div><div style="line-height: 1.5em;"> Kinabukasan, taimtim na nagdadasal si Jane sa bandang likuran. Ganon ata talaga kapag pakiramdam mong makasalanan ka, gusto mong sa likuran ng simbahan umuupo. Halos hindi na iniintindi ni Jane yung mga sinasabi ng pari, basta hingi lang sya ng hingi ng kapatawaran.</div><div style="line-height: 1.5em;"> Lumipas ang isang oras at natapos ang pinakapaksa ng pari. Bigla namang nabanggit nito ang tungkol sa lumalawak na prostitusyon.</div><div style="line-height: 1.5em;"> “May pagkukulang ang maraming mga magulang kaya’t nangyayari ito. Ngunit hindi lamang sa mga magulang nagtatapos ang lahat. Kailangan natin ng suporta ng gobyerno. Kailangan natin ng mga taong nasa pwesto na lalaban dito. Kaya naman ako’y lubos na nagpapasalamat ng sabihin sakin ng ating butihing Mayor na handa syang labanan ito” sabi ng Pari sabay turo kay Mayor.</div><div style="line-height: 1.5em;"> Tumayo si Mayor at kumaway-kaway sa mga tao. Nakaupo pala ito sa bandang harapan ng simbahan. Nagpalakpakan ang mga tao. Makikita sa kanyang proud sya sa kanyang hangarin. Makikita sa kanyang proud syang lalaban nya ang prostitusyon.</div>washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-12312491267610949852011-10-20T03:30:00.001-07:002011-10-23T08:28:26.131-07:00KASAL<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 10px; line-height: 15px;"></span><br />
<div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span"> </span> “Oh bakit mukhang malungkot ka Klariza, hindi ba dapat masaya ka dahil ito ang araw ng iyong kasal?”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Nagbigay na lamang ng pilit na ngiti ang dalaga sa naglalagay ng make-up sa kanya. Hindi masaya si Klariza. Hindi nya mahal ang lalaking pakakasalan nya. Pinilit lamang sya ng kanyang mga magulang na pakasalan ito dahil mayaman ang pamilya ng lalaki.</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Kamusta na ang mapapangasawa ko?” tanong ni Gerome pagpasok sa kwarto kung saan inaayusan si Klariza.</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Nako Sir, hindi nyo pa dapat makita ang mapapangasawa nyo, malas po yon”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Hindi ako naniniwala sa mga pamahiin” sagot ni Gerome. “Manang, pwede bang iwanan nyo muna kami ni Klariza. May sasabihin lang ako sa kanyang mahalaga”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Lumabas ang babae upang makapagusap ang dalawa.</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Ngumiti ka nga!”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Bakit ako ngingiti eh hindi naman ako masaya”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Bahala ka kung anong gusto mo. Pero gusto ko lang sabihin sa’yo na kung inaasahang mong pupunta mamaya si Vic para pigilan ang kasal, kalimutan mo na yon. Hindi sya darating. Binayaran ko sya ng isang milyong piso para kalimutan ka. Tinanggap nya yon. Balita ko lumuwas na sya patungong Maynila. Nakakatawang isipin na may katumbas na presyo ang pagibig nya sa’yo”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Hindi totoo ang sinasabi mo”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Totoo ang sinasabi ko. Kaya kalimutan mo na sya. Pagaralan mo na akong mahalin dahil ako na ang mapapangasawa mo”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Pagkatapos magusap ay iniwan na ni Gerome si Klariza sa kwarto. Umiyak ang dalaga. Hindi sya makapaniwa sa kanyang narinig.</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Dumating na ang oras para magisang-dibdib sila Klariza at Gerome. Habang dinaraos ang kasal ay patuloy na umaasa si Klariza na darating si Vic at pipigilan ito. Ngunit natapos ang kasalan at walang Vic na nagpakita. Marahil tama si Gerome, may katumbas nga na halaga ang pagibig nito sa kanya.</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Kinagabihan, habang nagpapahangin si Klariza sa hardin nila Gerome ay may tumawag sa kanyang pangalan. Pamilyar ang boses na yon. Hindi sya pwedeng magkamali, boses yun ni Vic. Tumingin-tingin sya sa paligid. Sa likod ng istatwang anghel ay nakita nyang nagtatago si Vic. Nilapitan nya ito.</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Klariza, sumama ka na sakin, lumayo na tayo dito”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Vic, hindi ko na yon magagawa, kasal na ako kay Gerome”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Pero hindi mo sya mahal, ako ang mahal mo, at mahal naman kita”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Kung mahal mo ako, dapat hindi mo tinanggap ang isang milyong ibinigay sayo”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Ano? Wala kong tinanggap na isang milyon”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Pero wala ka pa ring ginawang paraan para maitakas ako o pigilin ang kasal. Tapos na ang lahat Vic. May asawa na ako. Patawad” naiiyak na sinabi ni Klariza sabay patakbong bumalik sa bahay nila Gerome.</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Sa loob ng bahay, nang makita ni Klariza si Gerome ay agad nya itong sinampal.</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Niloko mo ako” sabi ni Klariza. “Ang sabi mo binayaran mo si Vic ng isang milyon para layuan ako, pero ang totoo ay hindi nya pala ako pinagpalit sa pera”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Sino nagsabi sa’yo nyan?”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Nakausap ko si Vic kaya alam kong nagsisinungaling ka”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Kelan mo sya nakausap?”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Kanina lang”</span></div><div style="line-height: 1.5em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> “Hindi yon maari, nung isang araw ko pa sya pinatay”</span></div>washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-66739360099828537052011-09-30T14:31:00.000-07:002017-09-04T21:44:33.102-07:00Masamang Magnakaw<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Masayang nagkekwentuhan sila Kaloy at Berto. Dalawa lamang sila sa bahay nila Berto dahil may pinuntahan ang pamilya nito. Medyo ginutom si Berto kaya’t nagpaalam muna ito na bibili lang ng meryenda sa kanto. Naiwang mag-isa si Kaloy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Kanina pa tingin ng tingin si Kaloy sa isang teddy bear sa loob ng bahay nila Berto. Naisip nyang kung kukunin nya ito, siguro naman ay walang maghahanap. Mukha namang mumurahin lang ang laruan. Ngayon ang kaarawan ng nakababata nyang kapatid na si Ruth at maaari nyang ibigay ito bilang regalo. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> May nagsasabi sa isipan ni Kaloy na masamang magnakaw. Ngunit may nagsasabi rin sa isipan nyang magiging masaya si Ruth kapag nakatanggap ng regalo. Mas nanaig sa isipan nya ang mapaligaya ang kapatid kaya’t ninakaw nya ang laruan. Agad syang umalis sa bahay nila Berto.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Pag uwi ng bahay ay agad na inabot ni Kaloy ang laruan sa kapatid.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Ruth, regalo ko sa’yo. Happy birthday.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Wow. Ang ganda naman nito. Salamat, kuya.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Basta pag may pumunta ditong ibang tao, bago mo patuluyin. Itago mo muna itong laruan, ah.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Bakit po kuya?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Maganda kasi to eh. Pag nakita nila, baka mainggit sila at kuhain nila ito mula sa’yo.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Kinailangang sabihin ni Kaloy ‘yon sa kapatid bilang pagiingat. Baka kasi biglang pumunta si Berto sa bahay nila at makita ang laruan. Malalaman pa nitong nagnakaw siya.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Malinaw ba ‘yon Ruth?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Pero bigay mo ‘to sakin kuya. Kung kukunin nila ito dahil lang naiinggit sila, ibig sabihin magnanakaw sila,” sagot ni Ruth. “Diba’t masama magnakaw, kuya?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Medyo tinamaan si Kaloy sa sinabing ‘yon ng kapatid.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Oo, masama magnakaw,” pagsang-ayon ni Kaloy. “Kaya wag mo na silang bigyan ng dahilan para mainggit. Wag mo na lang yan ipakita sa iba.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Sige po, kuya.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Nang makumbinse ni Kaloy ang kanyang kapatid ay umalis muna ito upang makipaglaro ng basketbol sa kabilang baranggay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Ilang malalakas na katok ang narinig sa bahay nila Kaloy. Sumilip si Ruth sa bintana upang alamin kung sino ito. Marami sila. Hinahanap nila si Kaloy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Nandyan ba si Kaloy?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Wala po eh, umalis. Balik na lang po kayo mamaya.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Kapatid ka ba niya? Palabasin mo na yung kuya mo.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Wala nga po eh” giit ni Ruth. “Sino po ba kayo?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Tito ako ni Berto. May itatanong lang ako sa kanya.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Sandali lang po ah. Yung tatay ko na lang ang kausapin niyo.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Hinayaan lang ni Ruth na maghintay ang grupo ng kalalakihan sa tapat ng kanilang bahay. Kinuha niya ang teddy bear at umakyat sa kanilang kwarto. Ginising niya ang kanilang ama.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Tay, may naghahanap po kay kuya.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Asan ba ang kuya mo?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Umalis po eh. Makikipaglaro po ata ng basketbol.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Edi sabihin mo umalis.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Sinabi ko na po pero ayaw pa rin nilang umalis.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Sino ba sila?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Tito daw po ni Kuya Berto yung isa.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Bumangon ang tatay nila Kaloy. Bumababa ito at kinausap ang grupo ng kalalakihan mula sa bintana.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Pakilabas ho si Kaloy.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Wala dito ang anak ko.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Hindi naniniwala ang mga ito na wala doon si Kaloy. Napikon na ang nagpakilalang tito ni Berto at naglabas ito ng baril. Tinutukan nya ang ama ni Kaloy. Agad naman itong lumayo mula sa bintana. Pinagtatadyakan ng grupo ng kalalakihan ang pinto at pilit itong binubuksan. Nagulat ang mga kapitbahay sa mga nagaganap ngunit walang naglakas-loob na makialam. Naglabas kasi ng baril ang mga ito at nagbabala na mapapahamak ang sinumang magsusumbong sa mga pulis. Kakatadyak ay nagtagumpay sila na mabuksan ang pinto. Agad nilang hinalughog ang lugar. Nagkasira-sira ang mga gamit nila Kaloy. Nang hindi nila matagpuan ang kanilang hinahanap ay umakyat sila sa kwarto. Doon ay nakita nila ang mag-amang nanginginig sa takot. Hawak-hawak ni Ruth ang teddy bear na ibinigay sa kanya ni Kaloy. Kinuha ito ng isa sa mga lalaki.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Pag-uwi ni Kaloy ay inabutan nya pa ang grupo ng kalalakihan sa loob ng kanilang bahay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “ANONG GINAGAWA NIYO SA BAHAY NAMIN?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Isang palo ng baril sa ulo ang tinanggap ni Kaloy at nawalan sya ng malay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Nagising si Kaloy sa isang lumang warehouse. Magkatali ang kanyang mga kamay sa likod. Nang mapansin ng isa sa mga lalaki na gising na siya ay tinawag nito ang atensyon ng iba.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Pare, gising na yung bisita natin.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Anong kailangan nyo sakin?” tanong ni Kaloy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Asset ka ng mga pulis no?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Hindi ko alam ang sinasabi mo.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Tinadyakan sa mukha si Kaloy. Babanatan pa dapat sya nung isang lalaki ngunit napigilan ito dahil sa pagdating ng isang van. Bumaba sa van ang ilang kalalakihan. Nakipagkamayan sila sa mga nangdakip kay Kaloy.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Pare, handa na ba yung pera?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Syempre naman” sagot ng lalaki sabay pinalapit ang isa sa kanyang mga kasama. “Pakita mo yung laman ng briefcase sa kanya.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Kumpleto naman ‘to diba?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Kelan ba kami nagkulang? Teka, nasan na ba yung epektos?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Kinuha ng lalaki ang teddy bear na kanina’y ninakaw ni Kaloy at inabot ito sa mga lalaking bumaba sa van.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Double-check mo kung gusto mo.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> May zipper pala sa likod ang manika at binuksan ito ng lalaki. Nakapaloob dito ay drogang nakabalot sa plastic. Doon lang nalaman ni Kaloy kung bakit galit na galit sa kanya ang mga lalaki.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Maya-maya pa’y may nagsalita nang malakas mula sa isang megaphone.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “WALANG KIKILOS NANG MASAMA. MGA PULIS ‘TO. NAPAPALIGIRAN NA NAMIN ANG BUONG LUGAR!”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Biglang tinutukan ng baril ng mga lalaking bumaba sa van ang mga lalaking nangdakip kay Kaloy. Nangtutok na rin ng baril ang mga lalaking nangdakip kay Kaloy. Bago pa sila tuluyang magkaputukan ay nagpasukan na sa lumang warehouse ang grupo ng mga pulis. Sumuko na lamang ang mga lalaking nangdakip kay Kaloy. Inaresto sila ng mga pulis. Kasama ring inaresto si Kaloy. Kasabwat pala ng mga pulis ang mga lalaking bumaba sa van.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Sa presinto, paulit-ulit na sinasabi ni Kaloy na hindi siya kasabwat ng ibang mga lalaki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Sir, hindi ko po talaga kilala yang mga yan,” sabi ni Kaloy. “Itinali pa nga po nila ang mga kamay ko.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Hindi naman sa kanya naniniwala ang mga pulis dahil ayon sa ibang mga nahuli ay magkakagrupo sila. Marahil gusto na lang mandamay ng mga ito kaya nila sinasabi ang bagay na ‘yon. Nagtataka naman sila Kaloy kung bakit hindi nila kasama ngayon ang ibang mga nahuli kanina. Siguro mga pinuno ‘yon ng sindikato at maraming matataas na koneksyon.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Kasama sa mga ikinulong si Kaloy. Hindi niya lubos maisip na ang pinag-ugatan lang ng lahat ng ito ay ang pagnanakaw niya ng isang mumurahing laruan. Nagsisisi siya kung bakit niya pa ginawa ‘yon. Nagsisisi siya kung bakit hindi siya nakinig sa kanyang konsensya. Ngunit huli na ang lahat. Hindi niya na maibabalik ang panahon.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> Lumipas ang ilang oras at may dumating na dalaw si Kaloy. Kapitbahay nila ito. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Pare, bakit ikaw lang? Nasaan ang pamilya ko?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Yung tatay mo hindi na pumunta dito dahil sa sama ng loob?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Eh si nanay? Kamusta sya?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> “Pare yun nga ang pinunta ko dito,” sagot ng lalaki “Pagkagaling niya kanina sa pagtitinda, nagulat siya nang mabalitaan ang nangyari sa’yo. Pare, nasa ospital siya ngayon dahil sa atake sa puso..."</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #333333;"><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;">Ito ay aking lahok para sa kategoryang Maikling Kwento ng <a href="http://www.saranggolablogawards.com/">Saranggola Blog Awards 3</a> </span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: 16px;"><span style="color: blue; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; text-decoration: underline;"></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-size: 16px;"><br />
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.saranggolablogawards.com/"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1auswCKK3KjPZnD8S0x6_frnWWPp4HMW5seyffmnl9jMW0kWvfbz9rFE830ifptMn5kQPUK19f2LWpz4jRVErtzOOClrOlZRe6zyY2wW1iQJeA37XnkxD5GeW5vlUOubTyXFBbRfCkok/s1600/Saranggola+150x150.jpg" /></a></div>
<br /></div>
<div style="font-size: 16px;">
<br /></div>
washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6073443475317778761.post-89432361156849730652011-09-12T13:22:00.000-07:002011-09-12T13:22:47.610-07:00HULOG BARYA Naglalakad si Ernesto sa kalsada nang makita nya sa di kalayuan si Tina, ang seksing bagong lipat sa kanilang lugar. Makakasalubong ni Ernesto si Tina kaya sobrang kinikilig sya, sa sobrang pagkakilig niya ay nahulog mula sa kanyang kamay ang hawak nyang barya. Bago pa tuluyang mapulot ni Ernesto ang mga nahulog na barya ay agad namang yumuko si Tina para pulutin ang mga ito.<br />
"Nahulog yung mga barya ko" sabi ni Tina.<br />
Gusto pa sanang umaangal ni Ernesto pero hindi nya na lang ginawa dahil sexy naman si Tina. Bonus pa dito na nabosohan nya ito habang pinupulot nito ang mga barya. Nakita niya ang cleavage at bra nito kaya enjoy si mokong.<br />
Kinabukasan, makakasalubong na naman ni Ernesto si Tina sa parehong kalsada. Napaisip si mokong, paano kaya kung sadyain nyang maghulog ng barya kapag malapit na si Tina, aangkinin nya kaya ulit ito at pupulutin? Kapag ginawa yun ni Tina, siguradong busog na naman ang mga mata ni Ernesto. Naghulog ng mga barya si Ernesto. Katulad ng inaasahan, inangkin ito ni Tina at pinulot. Mas maluwag yung sa leeg ng damit ni Tina ngayon kumpara sa suot nya kahapon kaya mas maganda ang view ni Ernesto. Nagulat si Ernesto sa kanyang nakita, walang suot na bra si Tina kaya litaw na litaw ang dalawa nyang malulusog na... alams na. Nang mapulot na ang lahat ng mga barya ay dumetso na ng lakad si Tina, si Ernesto naman ay tumingin pa sa pwet ng babae at sinipat kung may suot ba itong panty. Kahit anong sniper-mode nya sa suot nitong hapet na leggings ay wala talaga syang makitang bumabakat. Wala atang suot na panty si Tina.<br />
Kinabukasan ulit, parehong senaryo, magkakasalubong na naman ang dalawa. Medyo mas exciting lang ngayon dahil naka micromini skirt si Tina. May mas magandang ideya si Ernesto para sa pagkakataong ito, maghuhulog agad sya ng barya medyo malayo palang si Tina tapos pepwesto sya sa likod nito para pagyumuko bosong-boso agad yung panty ng babae.<br />
"Tina, nahulog yung mga barya mo" sabi ni Ernesto. "Gumulong sila don oh"<br />
"Ay, oo nga sakin nga yon, salamat ah, sige pupulutin ko lang" sagot ng babae.<br />
Lumakad na medyo papalayo si Tina kay Ernesto. Excited na si mokong lalo na't sa tingin nya'y walang suot na panty kahapon si Tina, at kung ngayon pa ito walang suot ng panty habang naka-micromini skirt, tiba-tiba nito si mokong. Nakapwesto na ngayon si Ernesto sa likod ni Tina at nagaabang na yumuko ang babae. Pagyuko ni Tina para pulutin ang mga barya, nagulat na lamang si Ernesto sa kanyang nakita... wala itong suot na panty ngunit hindi pala dapat panty ang suotin nito kundi brief.washi reyeshttp://www.blogger.com/profile/14805673184353931116noreply@blogger.com0